വാടാമല്ലി

ചേച്ചീ  എന്നെകൊണ്ട്  വയ്യാ  പത്താം നമ്പർ മുറിയിലെ  പേഷ്യന്റനു  മരുന്ന്  കൊടുക്കാൻ …എന്ത്  പറഞ്ഞാലും  ഓരോ  ന്യായങ്ങൾ  പറഞ്ഞു അയാൾ  നമ്മുടെ  വായടപ്പിക്കാൻ  നോക്കും …. വന്നപ്പോൾ  തൊട്ട്  എല്ലാർക്കും അയാളെ  പറ്റി  പരാതി  മാത്രമേ  ഒള്ളു …ആൻസി  സീനിയർ നേഴ്സ്  ആയ  ജ്യോതിയോട്  പറഞ്ഞു ….

സാരമില്ല  ആൻസി  ഇതു ഞാൻ  ഡീൽ  ചെയ്തോളാം….ആൻസി ഇനി  അങ്ങോട്ട്  പോകേണ്ട …

പിന്നെ  ആൻസി ഒരു കാര്യം  ഓർക്കണം … എവിടെ ജോലി  ചെയ്താലും  ഇങ്ങനെ  ഒരുപാട്‌  അനുഭവങ്ങൾ  നേരിടേണ്ടി  വരും … അവിടെയൊന്നും  തനിക്ക്  എപ്പോഴും  സഹായം  കിട്ടിയെന്നു  വരില്ല കേട്ടോ …

നഴ്സിംഗ്  എന്ന്  പറഞ്ഞാൽ  ആതുരസേവനം  മാത്രം  മുന്നിൽ  കണ്ടുകൊണ്ട്  പഠിക്കാൻ  ഇറങ്ങുന്നവർ  അല്ല …. എന്നാൽ  കുറച്ചൊക്കെ  അതും  കൂടി  ആവാം …

ചേച്ചീ  പറഞ്ഞു  വരുന്നത്  എന്താണെന്ന് എനിക്ക്  അറിയാം …. ഞാൻ  ആത്മാർത്ഥതയോടെ  തന്നയാണ്  ചേച്ചീ  ഈ  പണി  ചെയുന്നത് …

പക്ഷെ  ചേച്ചീ  ആരോട്  വേണേലും  ചോദിച്ചു  നോക്ക് , അങ്ങേര്  മെരുങ്ങാൻ  പാടുള്ള  ഇനമാണ് … സ്വന്തം  അമ്മയോട് പോലും  പറയുന്നത്  കേട്ടാൽ  ചെവിയും  പൊത്തി  ഇറങ്ങി  വരേണ്ട  അവസ്ഥ  ആണ് …

ചേച്ചീ ഒരാഴ്ച്ച അവധി  അല്ലായിരുന്നോ  അതാണ് ….നേരിട്ട്  ബോധ്യമായിക്കൊള്ളും ….

ജ്യോതി  മരുന്ന്  നിറച്ച  ട്രേയുമായി പത്താം  നമ്പർ  മുറിയിലേക്ക്  പോയി ….

ദേ  തള്ളെ…  എന്നെ  ഉപദേശിക്കാൻ  വരേണ്ട  എന്ന്  ഞാൻ  നേരത്തെ  പറഞ്ഞല്ലോ …എനിക്ക്  ഇവിടെ  കാവൽ  നിൽക്കാൻ  ഞാൻ  ആരോടും  പറഞ്ഞിട്ടില്ല ….

പെണ്ണെന്ന  വർഗത്തിന്റെ  കാണുന്നത്  തന്നെ  എനിക്ക്  ഇപ്പോൾ  അറപ്പും  വെറുപ്പുമാണ് ….

ദേവന്റെ  ഒച്ചയിലുള്ള  സംസാരം  ഇടനാഴിയിൽ  പോലും  അലയടിച്ചു …

എന്റെ മോന്  ഞാൻ  ഇവിടെ  നിൽക്കുന്നത്  ഇഷ്ടമല്ല  എന്ന്  മനസിലായി …. അമ്മ  പോയേക്കാം … പക്ഷെ  എല്ലാ  സ്ത്രീകളെയും  നീ  ഒരേ  കണ്ണോടെ  കാണരുത് മോനെ …

സാവിത്രി  നേര്യതിന്റെ  തുമ്പിൽ  കണ്ണുകൾ  ഒപ്പിക്കൊണ്ട്  മുറിയിൽ  നിന്നും  ഇറങ്ങുന്നത്  ജ്യോതി  കണ്ടു …