പ്രിയ സഖി

സുന്ദരമായ ഒരു സ്വപ്നത്തിൽ നിന്നും കിഷോർ ഉണർന്നത് കതകിൽ തട്ടുന്ന ശബ്ദം കേട്ടാണ്…. കണ്ണു തുറന്ന് രണ്ടു നിമിഷം കൂടി അവൻ കിടന്നു,.. എന്തായിരുന്നു ആ സ്വപ്നമെന്ന് ഓർത്തെടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചു…. കറുപ്പ് കരയുള്ള സെറ്റ് സാരിയും  കറുത്ത ബ്ലൗസും…. വിടർത്തിയിട്ട ചുരുൾമുടിയിൽ നിന്നും സാരിയിലേക്ക് ഇറ്റ് വീഴുന്ന  വെള്ളംതുള്ളികൾ…. തിരിഞ്ഞു നിന്ന് തന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുമ്പോൾ ഇടത്തെ കവിളിൽ വിരിയുന്ന നുണക്കുഴി…. ഇല ചീന്തിലെ ചന്ദനവും കുങ്കുമവും ശ്രദ്ധയോടെ തന്റെ നെറ്റിയിൽ തൊട്ടു തരുമ്പോൾ  അവൾ  ആത്മവിശ്വാസത്തോടെ പറഞ്ഞു…

“എനിക്കുറപ്പുണ്ട് കിച്ചൂ…. ഈ ജോലി ശരിയാകും.. അതിന് ശേഷം വീട്ടിൽ വന്നു ചോദിച്ചാൽ  അമ്മ  സമ്മതിക്കും… ഇതേ അമ്പലനടയിൽ വച്ചു തന്നെ  നമ്മൾ  വിവാഹിതരാവും…”

ആ പുഞ്ചിരിക്ക് അതുവരെ അനുഭവിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന സകല മാനസിക സംഘർഷങ്ങളെയും തുടച്ചു നീക്കുവാനുള്ള ശക്തി ഉണ്ടായിരുന്നു….ശ്രീകല…കിച്ചുവിന്റെ ശ്രീക്കുട്ടി…. അവളായിരുന്നോ  സ്വപ്നത്തിൽ?

കണ്ണുകളിൽ നനവും ഹൃദയത്തിലൊരു വേദനയും കിഷോറിനു അനുഭവപ്പെട്ടു… കതകിൽ ആരോ വീണ്ടും തട്ടി… പുറത്ത് എന്തൊക്കെയോ ബഹളങ്ങൾ… അവൻ എഴുന്നേറ്റു വാതിൽ തുറന്നു.. അമ്മയാണ്..

“എന്ത് ഉറക്കമാണെടാ ഇത്? ”  കൗസല്യ അകത്തേക്ക് കയറിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു..

“നിനക്ക് യാതൊരു ബോധവുമില്ലേ? സമയം എട്ടു കഴിഞ്ഞു… ബന്ധുക്കളൊക്കെ ചോദിക്കുകയാ  കല്യാണ ചെറുക്കൻ എവിടെയെന്ന്…”

ഇന്ന് തന്റെ വിവാഹമാണ് എന്നോർത്തപ്പോൾ അവന് ചിരി വന്നു…മെല്ലെ ഒന്ന് തല പുറത്തേക്കിട്ട് നോക്കി…. കുടുംബക്കാരൊക്കെ ഹാജറായിട്ടുണ്ട്…. ആത്മമിത്രം പ്രജിത്ത് അവർക്കിടയിലൂടെ  ഒരു കുല പഴവും പൊക്കി പിടിച്ചു നടക്കുന്നു….

“അച്ഛനെവിടെ അമ്മേ?”

“പുറത്തുണ്ട്,.. നീ പെട്ടെന്ന് റെഡി ആയി വാ.. പതിനൊന്നരയ്ക്കും പന്ത്രണ്ടിനും ഇടയിലാ മുഹൂർത്തം…. അത് ഓർമയുണ്ടല്ലോ..?”

“അതെന്താ, അത് കഴിഞ്ഞു കെട്ടിയാൽ കല്യാണം നടന്നതായി അംഗീകരിക്കില്ലേ?”

“ചെറുക്കാ… നല്ലൊരു ദിവസമായിട്ട് തർക്കിക്കാൻ നിൽക്കല്ലേ.”

കൗസല്യ അലമാര തുറന്ന്  ടവൽ എടുത്ത് അവന്റെ ദേഹത്തേക്ക് ഇട്ടു… പിന്നെ പുറത്തിറങ്ങി വാതിൽ ചാരി… കുളിച്ച് കഴിഞ്ഞ് മുടി ചീകി കൊണ്ടിരിക്കെ പ്രജിത്ത് അങ്ങോട്ട് വന്നു..

“മണവാളൻ ഇനിയും ഒരുങ്ങിയില്ലേ?എന്തെങ്കിലും ഹെല്പ് വേണോ?”

“ജട്ടി ഇടാൻ സഹായിക്കുമോ?”

പ്രജിത്ത് ഒന്ന് കയ്യടിച്ചു..

“പഴയ ഫോമിലേക്ക് തിരിച്ചു വന്നതിൽ അഭിനന്ദനങ്ങൾ

…”

“അല്ലാതെ പറ്റില്ലല്ലോ…. മറ്റുള്ളവർക്ക് വേണ്ടി അഭിനയിക്കുന്നതിലും ഒരു സുഖമുണ്ട്… പക്ഷേ കണ്ണാടിയിൽ നോക്കുമ്പോൾ എന്നോട് തന്നെ പുച്ഛം തോന്നുന്നു…”

പ്രജിത്ത് ഡോർ ലോക്ക് ചെയ്‌ത് അവന്റെ അരികിലെത്തി രണ്ടു കൈകളും കിഷോറിന്റെ തോളിൽ വച്ചു…

“എടാ…. ഇതാണ് ജീവിതം.. നമ്മൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നതെല്ലാം നടക്കണമെന്നില്ല…കഴിഞ്ഞതിനെ കുറിച്ചോർത്തു എത്രകാലം ദുഃഖിക്കും…?. നിന്നെ ഉപദേശിക്കാനുള്ള യോഗ്യതയൊന്നും എനിക്കില്ല… പക്ഷേ വേണ്ട കിച്ചൂ… എല്ലാം മറന്നേക്ക്…. ഇനി മുന്നോട്ടുള്ളതിനെ കുറിച്ച് മാത്രം ചിന്തിക്ക്…”

കിഷോർ മറുപടി ഒന്നും പറയാതെ  തിരിഞ്ഞ് ഷർട്ട് എടുത്തിട്ടു….. പിന്നെ അവനെ നോക്കി…

“ഇന്നലത്തെ സാധനം വല്ലതും ഇരിപ്പുണ്ടോ?”

“ഞാൻ പച്ചതെറി വിളിക്കും… താലികെട്ടാൻ പോകുമ്പോ.. അതും  അമ്പലത്തിൽ വച്ച്… വെള്ളമടിക്കണം അല്ലേ? “

പ്രജിത്ത് ദേഷ്യപ്പെട്ടു..

“എന്നാൽ രാത്രിയിലേക്ക് റെഡിയാക്ക്…”

“നീ മിണ്ടാതെ വന്നേ… എനിക്ക് വിശക്കുന്നു.. വല്ലതും കഴിക്കാം…”

എല്ലാവരോടും കുശലം പറഞ്ഞു ഡൈനിങ്  റൂമിൽ  ചെന്നപ്പോഴേക്കും  കൗസല്യ  പുട്ടും പഴവും  പപ്പടവും ചായയും  മേശപ്പുറത്തു വച്ചു…