ഡെയ്സി

മോളേ ഡെയ്സി…….. ഇതിന് സമ്മതിക്കു മോളേ….. അപ്പച്ചന് വേറെ വഴിയില്ലാത്തോണ്ടല്ലേ … അറിയാല്ലോ….. നിനക്ക് താഴെ രണ്ടെണ്ണം കൂടിയുണ്ട്… സഹായത്തിനായി കർത്താവ് ഒരാൺതരിയെ അപ്പച്ചന് തന്നിട്ടില്ല.. എന്തെങ്കിലും ഒന്നായിപ്പോയാൽ പോലും ആശ്വസിക്കാൻ…..

അടുക്കളയിൽ അമ്മച്ചിക്കൊപ്പം നിന്നിരുന്ന ഡെയ്സി അത് കേട്ടപ്പോൾ ഒന്നും പറയാതെ അമ്മച്ചിക്ക് പിന്നിലേക്ക് ഒന്നുകൂടി ഒതുങ്ങി നിന്നു……

അവർ നിന്നെ കാണാൻ വരും… പള്ളിയിലെ അച്ഛനായിട്ട് കൊണ്ടുവന്ന ആലോചനയാ… എന്റെ കഷ്ടപ്പാട് ഒക്കെ കണ്ടിട്ടാവും… എതിർത്തു പറയാൻ അപ്പച്ചനെക്കൊണ്ട് ആയില്ല മോളെ….. ഒരാളുടെയെങ്കിലും കാര്യം കഴിഞ്ഞാൽ അത്രയും ആശ്വസിക്കാലോ……. അവർക്ക് ഒന്നും വേണ്ടന്നാ പറയുന്നേ……. നിന്നെ മാത്രം മതീന്ന്……ഭാഗ്യല്ലേ അത്…… ആളെ നീയറിയും…. നിങ്ങൾ ചെറുപ്പം മുതൽ ഒരുമിച്ചു കളിച്ചു വളർന്നവരാ…..ഡെയ്സി അപ്പച്ചനെയൊന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി അതാരാണെന്നറിയാൻ…….

നമ്മുടെ റോയി…… അപ്പച്ചൻ പറഞ്ഞു കേട്ടപ്പോൾ അവൾ പുരികം ചുളിച്ചു……

നിങ്ങൾ ഒരുമിച്ചല്ലേ സ്കൂളിൽ ഒക്കെ പോയിട്ടുള്ളത്…… ഇല്ലിമറ്റത്തെ ആ കൊച്ച്…….. അപ്പച്ചൻ പറയുന്നത് ശ്രദ്ധയോടെ കേട്ടു നിൽക്കുകയാണ് അമ്മച്ചി……. മറുപടി ഒന്നും പറയാതെ അടുപ്പിലേക്ക് വിറക് തള്ളിനീക്കി ഊതി ഡെയ്സി…… പുകയടിച്ചാവും കണ്ണു കലങ്ങിയതെന്ന് അപ്പച്ചനും അമ്മച്ചിയും വിചാരിച്ചോട്ടെ…..

എന്തേലും ഒന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് പോ മോളേ…… അപ്പച്ചന്റെ അവസ്ഥ ഇങ്ങനെ ആയതുകൊണ്ടല്ലേ…… നീ മനസ്സിലാക്കിയില്ലെങ്കിൽ പിന്നെ ആര് മനസ്സിലാക്കാനാ  എന്നെ ….. തിരിഞ്ഞു പോകാനൊരുങ്ങിയ ഡെയ്സിയോടായി അപ്പച്ചൻ പറഞ്ഞു…..

അപ്പച്ചൻ തീരുമാനിച്ചോളൂ…. എന്തിനാണെങ്കിലും എനിക്ക് കുഴപ്പമില്ല…. ആരാണെങ്കിലും കുഴപ്പമില്ല…. അപ്പച്ചൻ എനിക്ക് വേണ്ടി നല്ലതേ തിരഞ്ഞെടുക്കൂ എന്ന് എനിക്കറിയാം……. മനസ്സിൽ ഉള്ളത് ഒളിപ്പിച്ചു പുറമെ സന്തോഷം കാട്ടി ഡെയ്സി പറഞ്ഞു……… ഞാൻ മംഗലത്തേക്ക് പോകുവാണ്… കുറച്ചു പണിയുണ്ട്……. ആരെയും നോക്കാതെ അടുക്കളവാതിൽ കുനിഞ്ഞിറങ്ങി പുറത്തേക്ക് നടന്നു……..അപ്പച്ചൻ നെഞ്ചിൽ കൈ ചേർത്ത് വെച്ചു ആശ്വസിക്കുന്നത് ഡെയ്സി മനസ്സാലേ അറിഞ്ഞു…….

എല്ലാവർക്കും മംഗലത്തു വീടെന്നു കേട്ടാലേ പേടിയാ…… ഈ പെണ്ണിന് മാത്രം അതില്ല……. മാധവൻ അദ്ദേഹത്തെ ഒരാളെ വിശ്വസിച്ചാ പ്രായം തികഞ്ഞ പെണ്ണിനെ അങ്ങോട്ട് വിടുന്നെ…. ആ വീടിന് ഒരു സഹായമാകട്ടെയെന്നു കരുതി….. ആ കൂടെ ഇളയതുങ്ങളുടെ ഫീസും അടഞ്ഞു പോകുമല്ലോന്ന് കരുതി…. അപ്പച്ചൻ അമ്മച്ചിയോടു പറയുന്നത് ഡെയ്സി കേട്ടു…..