അന്നൊരുനാളിൽ

“ഞാൻ സിദ്ധുവിനൊപ്പം പോകുന്നു…ദയവ് ചെയ്ത് അച്ഛനും അമ്മയും ഞങ്ങളെ അന്വേഷിച്ചു വരരുത്…..

             എന്ന് നിഥി”

പതിവു പോലെ ആറു മണി സമയത്ത് മകളെ പഠിക്കാൻ വിളിച്ച് എഴുനേൽപ്പിക്കാനായി കൈയ്യിലൊരു കപ്പ് ചായയുമായി എത്തിയ ഇന്ദുവിനെ വരവേറ്റത് മേശമേൽ നിവർത്തി വെച്ചിരുന്ന അവളുടെ ഡയറി ആയിരുന്നു…..

അതിനു മുകളിൽ തന്നെ അവളുടെ കഴുത്തിൽ കിടന്ന നൂലിഴ കനമുള്ള സ്വർണ്ണമാലയും രണ്ടു വളയും ഒരു മോതിരവും ഉണ്ടായിരുന്നു…

ഒരു കൈയ്യാലെ ഇന്ദു ആ ഡയറി എടുക്കുമ്പോഴേക്കും അതിനു മുകളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നതെല്ലാം നിലത്തേക്ക് ഊർന്നു വീണിരുന്നു…

വിശ്വാസം വരാത്തത് പോലെ ഇന്ദു ആ അക്ഷരങ്ങളിലേക്ക് ഒരിക്കൽ കൂടി കണ്ണോടിച്ചു…..

“ഞാൻ സിദ്ധുവിനൊപ്പം പോകുന്നു….ദയവ് ചെയ്ത് അച്ഛനും അമ്മയും ഞങ്ങളെ അന്വേഷിച്ചു വരരുത്…..

                                      എന്ന് നിഥി”

“ഗോപേട്ടാ…”

നേർത്തൊരു തേങ്ങലോടെ അവർ അയാളെ വിളിക്കുമ്പോഴേക്കും അവരുടെ കൈ വഴുതി ആ ചായ കപ്പ് നിലത്തേക്ക് വീണിരുന്നു….

“എന്താ ഇന്ദു…..എന്താ പറ്റിയത്….??”

അവളാ ഡയറി അയാൾക്ക് നേരെ നീട്ടി….

ഒരു നിമിഷം അയാളുടെ കൈക്കുള്ളിൽ ഇരുന്ന് ആ ഡയറി വിറച്ചു…

“എന്നാലും നമ്മുടെ മോള് നമ്മളോട് ഈ ചതി ചെയ്തല്ലോ ഗോപേട്ടാ…..”

അത് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് വലിയൊരു അലറി കരച്ചിലോട് കൂടി ചുവര് ചാരി നിന്ന ഇന്ദു വേച്ചു വീഴാതിരിക്കാനായി ഭിത്തിയിലൂടെ ഊർന്ന് വെറും തറയിലേക്കിരുന്നു……

നിഥിയെക്കുറിച്ചുള്ള ഓർമ്മകൾ ഇന്ദുവിനെ വരിഞ്ഞു മുറുക്കി കൊണ്ടേയിരുന്നു….

ബാങ്ക് മാനേജർ ആയ നന്ദഗോപന്റേയും വീട്ടമ്മയായ ഇന്ദുലേഖയുടേയും രണ്ടു പെൺമക്കളിൽ മൂത്തവളാണ് നിഥി..പി ജി ഫൈനൽ ഇയർ പഠിക്കുന്നു…. രണ്ടാമത്തവൾ നിവി എന്നറിയപ്പെടുന്ന നിവേദ്യ….പ്ലസ്റ്റൂ ഫുൾ എ പ്ലസ് വാങ്ങി ബികോമിനു ചേർന്നിട്ടിരിക്കുവാണ് നിവി…

വീടിന്റെ ഓരോ കോണിലും തളം കെട്ടിന്ന നിശ്ബ്ദതയെ കീറിമുറിച്ചു കൊണ്ട് ഇടയ്ക്കിടെ ഇന്ദുവിന്റെ തേങ്ങൽ ഉയർന്നു താഴ്ന്നു വന്നു…

സമയം ഒരുപാട് മുന്നോട്ടു പൊയ്ക്കൊണ്ടേയിരുന്നു…..

“ഇന്ദു….സ്റ്റേഷനിൽ നിന്ന് വിളിച്ചിരുന്നു…. അവരെ കിട്ടി….ഞാനങ്ങോട്ട് പോകുവാ….”

ഏറെ നേരത്തെ നിശബ്ദതയ്ക്കു ശേഷമുള്ള ഗോപന്റെ  സംസാരമായിരുന്നു അവളെ ചിന്തകളിൽ നിന്നുണർത്തിയത്…

“ഞാനും വരുന്നു ഗോപേട്ടാ…. നമ്മുടെ മോളാ അവള്….അവൾക്ക് ഒരു തെറ്റ് പറ്റിയാൽ ക്ഷമിക്കണ്ടത് നമ്മളല്ലേ….

ഞാൻ വിളിച്ചാൽ അവള് വരും….. എനിക്ക് ഉറപ്പാ….”

വലിയൊരു പ്രതീക്ഷയോട് കൂടി ഇരുന്നിടത്ത് നിന്ന് മെല്ലെ എഴുനേറ്റു കൊണ്ടായിരുന്നു ഇന്ദു അത് പറഞ്ഞത്…

“വേണ്ട…ഇന്ദു…അവൾ ഇനി..ഇനി….വരില്ല….