ദേവു കുളിച്ചു വന്നു കണ്ണാടിയിൽ തന്റെ രൂപം നോക്കി നിന്നു…. ഒരുപാട് കാലങ്ങൾക്ക് ശേഷം അവളുടെ നെറുകയിൽ ഒരു കുഞ്ഞു പൊട്ട് സ്ഥാനം പിടിച്ചു… കണ്ണിൽ കരിമഷിയും എഴുതി… മുടി കുളിപ്പിന്നൽ കെട്ടി… കണ്ണാടിയുടെ അടുത്തിരുന്ന സിന്ദൂരച്ചെപ്പിലേക്ക്‌ യാന്ത്രികമായി അവളുടെ കൈകൾ നീണ്ടു… അവൾ സിന്ദൂരം നെറുകയിൽ ചാർത്തി കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി പെട്ടന്നാണ് താൻ എന്താ ചെയ്തതെന്ന ഓർമ വന്നത്
കണ്ണീർ വീണ്ടും പൊഴിയാൻ തുടങ്ങി… എത്രയൊക്കെ മാറാൻ ശ്രമിച്ചാലും താൻ ഒന്നും മറക്കുന്നില്ല…. മാറ്റുന്നില്ല … അവൾ സ്വയം പഴിച്ചു കണ്ണാടിക്ക് മുന്നിൽ നിന്നു
അവളുടെ ചിന്തകൾ കുറച്ചു മാസങ്ങൾ മുന്നേയുള്ള തന്റെ വിവാഹദിനത്തിലേക്ക് ചേക്കേറി….
ഒറ്റമകളായ ദക്ഷ എന്ന ദേവുവിന്റെ കല്യാണം വളരെ ആഡംബരപൂർണം മാധവനും രാധയും നടത്തി…. ആ ദിവസങ്ങളിൽ ഒരു ഉത്സവത്തിന്റെ പ്രതീതിയായിരുന്നു ആ വീട്ടിൽ..
തറവാട്ട് മഹിമയും, പ്രൗഢിയും , സമ്പത്തും കൊണ്ടു തങ്ങൾക്ക് യോജിച്ച അല്ലെങ്കിൽ തങ്ങളിൽ ഉയർന്നതായ വിഹാൻ എന്ന പയ്യനെ മകൾക്കായി ആലോചിച്ചപ്പോൾ ആ മാതാപിതാക്കൾ ഒരിക്കലും മകളുടെ ഭാവിയെ പറ്റി ശങ്കിച്ചിരുന്നില്ല…. അവൾ എന്നും സന്തോഷത്തോടെ അവിടെ ജീവിക്കുമെന്ന് അവർ സ്വപ്നം കണ്ടു
കതിർമണ്ഡപത്തിൽ വിഹാന് അടുത്തു ഇരിക്കുമ്പോഴും ദേവു ഭാവി ജീവിതത്തെപറ്റിയുള്ള സ്വപ്നം കാണുവായിരുന്നു…. താലി കഴുത്തിൽ അണിഞ്ഞപ്പോൾ മുന്നോട്ടുള്ള ജീവിതം നന്നായിരിക്കണം എന്ന പ്രാർത്ഥനയോടെ അവൾ അവന്റെ പേരിലെ താലിയും സിന്ദൂരവും സ്വീകരിച്ചു
അവന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ അച്ഛനെയും അമ്മയും വേർപിരിഞ്ഞ വിഷമത്തിൽ കരയുന്ന തന്നെ ഒരു വാക്കോ നോക്കു കൊണ്ടോ സാന്ത്വനിപ്പിക്കാത്ത ഭർത്താവിനെ കണ്ടു അവളുടെ മനസ്സ് നീറി…
സ്വന്തം വീട്ടിൽ നിന്ന് പിഴുതുമാറ്റി വേറൊരു വീട്ടിൽ സ്ഥാപിക്കുന്നതിന്റെ വിഷമവും പേടിയ്ക്കും , നിറപുഞ്ചിരിയോടെ നിലവിളക്ക് കൈയിലേക്ക് നൽകിയ അമ്മയെ കണ്ടപ്പോൾ ശമനം ഉണ്ടായി.. അവളുടെ പേടി മനസിലാക്കിയ പോലെ അമ്മ അവളുടെ ഒപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നു…
അത് അവൾക് ആശ്വാസമായി… എന്നാലും തന്നോട് നേരെ സംസാരിക്കാത്ത വിഹാനെ ഓർത്തപ്പോൾ അവളുടെ ചിന്തകൾ വീണ്ടും കാടുകയറി…
രാത്രി അമ്മ നൽകിയ പാലുമായി മുറിയിലേക്ക് പോയപ്പോഴും അവളുടെ ഉളളിൽ അകാരണ ഭയം ഉടലെടുത്തു… മുറിയില്ലെത്തിയതും ഫോണിൽ നോക്കികൊണ്ടിരിക്കുന്ന വിഹാനെ നോക്കി കുറച്ചു നേരം നിന്നു…. യാതൊരു പ്രതികരണം അവനിൽ നിന്ന് ഉണ്ടാകാത്തതുകൊണ്ട് ദേവു ആ നിൽപ്പ് തുടർന്നു
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു ഫോൺ മാറ്റിവച്ചിട്ട് തന്നെ ഒന്നു നോക്കാതെ കിടന്ന വിഹാനെ കണ്ടപ്പോൾ അവളുടെ ഉള്ളുവിങ്ങി…. തന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങൾ തകർന്നടിയുവാണോ എന്ന് അവൾ സ്വയം ചോദിച്ചു… ചിലപ്പോൾ ക്ഷീണം കാരണം കിടന്നതാകാം എന്നൊക്കെ സ്വയം ആശ്വസിച്ചു ദേവു പാൽ ടേബിളിൽ വച്ചിട്ട് കട്ടിലിന്റെ അരികിലേക്ക് നടന്നു…
തലേ ദിവസങ്ങളിലെ ക്ഷീണം കാരണം എവിടെങ്കിലും കിടക്കാൻ അവൾക്ക് നല്ല ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നു…. കട്ടിലിൽ കിടക്കുന്ന വിഹാനെ നോക്കി അവൾ കട്ടിലിന്റെ ഓരം ചേർന്നു കിടന്നു…
കിടന്നതും എന്തോ പ്രഹരം ഏറ്റു ദേവു താഴെ വീണു… നടുവ് ഉഴിഞ്ഞു കട്ടിലിലേക്ക് നോക്കിയതും തന്നെ ദഹിപ്പിക്കാനുള്ള ദേഷ്യവുമായി വിഹാൻ ഇരിക്കുന്നു
“ഡീ…. നീ ആരോട് ചോദിച്ചിട്ടാടി എന്റെ കട്ടിലിൽ കിടന്നേ? “
ദേവു അവന്റെ ദേഷ്യം കണ്ടു ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിന്നു… എന്ത് പറയണമെന്ന് അറിയാതെ നിറകണ്ണുകളോടെ മിഴിച്ചുനിന്നവളെ നോക്കി അവൻ വീണ്ടും തുടർന്നു
“നിന്റെ കണ്ണീർ സീരിയൽ എന്റെ മുന്നിൽ വിലപോകില്ല…. ഒരു താലി കെട്ടി എന്ന് കരുതി നിനക്ക് ഒരു അധികാരവും ഞാൻ തന്നിട്ടില്ല…. ഇനി ഒരിക്കലും ആ താലിയുടെ ബലത്തിൽ എന്നിലോ എന്റെ വസ്തുകളിലോ അധികാരം പറഞ്ഞു വരരുത്….. ദിസ്‌ ഈസ്‌ ലാസ്റ്റ് വാണിംഗ് “
വിഹാൻ കട്ടിലിൽ കിടന്നു ലൈറ്റ് ഓഫ്‌ ചെയ്തിട്ട് പറഞ്ഞു
വീണതിന്റെ വേദനിയെക്കാൾ തന്റെ മനസ്സിൽ വിഹാൻ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ തറച്ച മുറിവിൽ നിന്നു ചോര കിനിയുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു… ഒഴുകി ഇറങ്ങുന്ന കണ്ണീരിനെ വാശിയോട് തുടച്ചു വെറും നിലത്തു കിടന്നു ആ രാത്രി തള്ളി നീക്കി….
രാവിലെ ഉണർന്നതും അവളുടെ കണ്ണുകൾ വിഹാനെ തേടി പോയി…. സമാധാനമായി ഉറങ്ങുന്ന വിഹാനെ കണ്ടപ്പോൾ തലേന്ന് രാത്രി അവൻ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ അവളുടെ കാതിൽ വീണ്ടും മുഴങ്ങി കേട്ടു…
അവളുടെ മനസ്സിൽ ഉത്തരങ്ങൾ കിട്ടാത്ത ഒരുപാട് ചോദ്യങ്ങൾ ഉയർന്നു
കുളിച്ചു അടുക്കളയിൽ എത്തിയപ്പോൾ അമ്മ പാചകത്തിൽ ആണ്… ദേവുനെ കണ്ടതും അവർ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ടു കപ്പിലേക്ക് ചായ പകർന്നു അവൾക് നൽകി
“മോൾക്ക് കുറച്ചൂടെ കിടക്കായിരുന്നില്ലേ? എന്തേ നേരത്തെ എണീറ്റേ? “
“ഏഹ്… ഞാൻ നേരത്തെ എണീക്കും അമ്മേ “
“മോളെ വിഹാന് ദേഷ്യം കൂടുതൽ ആണ്… കുറച്ചു കഴിയുമ്പോൾ അവൻ തണുത്തൊളും…. അതിന്റെ പേരിൽ വിഷമിക്കരുതുട്ടോ…
ഒറ്റ മകൻ ആയതുകൊണ്ട് ഞങ്ങൾ ലാളിച്ചു വളർത്തി… തെറ്റുകൾ കണ്ടപ്പോഴും തിരുത്തിയില്ല…. പക്ഷേ അവൻ തെറ്റിൽ നിന്നും തെറ്റിലേക്കാണ് പോകുന്നതെന്ന് അറിഞ്ഞില്ല…. മോൾക് അവനെ നേരയാകാൻ പറ്റുമെന്ന് ഉറപ്പുണ്ട്… ” ദേവുവിന്റെ നെറുകയിൽ തലോടി കൊണ്ടു അവർ പറഞ്ഞു…
അതിനു മറുപടിയായി നിറമില്ലാത്ത ഒരു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ചു ദേവു നിന്നു
“ദേവു…. മോളെ… “
കതകിൽ തട്ടിയുള്ള വിളി കേട്ടതും ദേവു ഓർമകളിൽ നിന്ന് യാഥാർഥ്യത്തിലേക്ക് തിരിച്ചെത്തി…..പെട്ടെന്ന് നെറുകയിലെ സിന്ദൂരം മായ്ച്ചു കളഞ്ഞു വാതിൽ തുറന്നു
മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന ദേവുനെ കണ്ടതും അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും കണ്ണുകൾ വിടർന്നു….
“എന്റെ മോളെ എത്ര നാളുകൾക്ക് ശേഷമാ ഇങ്ങനെ കാണുന്നേ… ” ദേവുവിന്റെ നെറുകയിൽ തലോടിക്കൊണ്ട് രാധമ്മ പറഞ്ഞു
മറുപടിയായി ചിരികൊണ്ട് രണ്ടാളുടെയും കവിളിൽ മുത്തി…. അത് മതിയായിരുന്നു ഇതുവരെ അവർ അനുഭവിച്ച വിഷമൾക്ക് മരുന്നായി….
“അമ്മേ… എനിക്ക് വിശക്കുന്നു…. വാ കഴിക്കാം “
“കഴിക്കാൻ വിളിക്കാൻ വന്നതാ നിന്നെ… മാമ്പഴപുളിശ്ശേരി ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ട്… “
“ഐവ…. ബാ നമുക്ക് പോകാം ” പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ദേവു താഴേക്ക് നടന്നു… അവളുടെ പിന്നാലെ അവരും നടന്നു
സന്തോഷത്തോടെ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്ന മകളെ കണ്ടപ്പോൾ അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും മനം നിറഞ്ഞു….
രണ്ടാളുടെയും നിന്ന് ഓരോ ഉരുള ചോറ് കഴിച്ചപ്പോൾ അവളുടെ മനസ്സിലും സന്തോഷം നിറഞ്ഞു…. താൻ ആ മുറിയിൽ അടഞ്ഞിരുന്നപ്പോൾ നഷ്ടമായ സന്തോഷങ്ങൾ ചുറ്റും തേടുകയായിരുന്നു… ഇന്നാണ് ഒരുപാട് നാളുകൾക്ക് കഴിഞ്ഞു എല്ലാരും സന്തോഷത്തോടെ ഇരിക്കുന്നേ… ഇത്രേയും നാൾ മരണവീടിന്റെ പ്രതീകമായിരുന്നു….
ഓരോന്ന് ഓർത്തു അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു… ഇനിയും കരഞ്ഞാൽ അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും സന്തോഷങ്ങൾ നിലയ്ക്കും എന്ന് അറിയാവുന്നതുകൊണ്ട് കണ്ണീരിനെ അടക്കി പിടിച്ചു ദേവു കഴിച്ചു
“ദേവു… ഇന്ന് അച്ചുവിന്റെ ഹൽദി ആണ്… നമുക്ക് പോകണം… “
“ഞാൻ ഇല്ല അമ്മേ.. നിങ്ങൾ പോയിട്ട് വാ “
“എന്താ ദേവു… നിന്റെ എല്ലാമല്ലേ അവൾ… നീ വന്നാൽ ഒരുപാട് സന്തോഷം ആകും അവൾക് “
“ഞാൻ പിന്നെ കണ്ടോളാം അമ്മേ… ഞാൻ അവിടെ വന്നാൽ എല്ലാരും എന്നോട് എന്തെങ്കിലും ചോദിക്കും… എനിക്ക് വയ്യ അമ്മേ “
“മോളെ… മറ്റുള്ളവരുടെ കാര്യമറിയാൻ എല്ലാർക്കും ഭയങ്കര ഉത്സാഹമാണ്… നമുക്ക് അവരുടെ വായ മൂടികെട്ടാൻ പറ്റില്ല… എല്ലാരിലും നിന്നു ഒഴിഞ്ഞു മാറാൻ നീ ഒരു തെറ്റും ചെയ്തില്ല… ആരേലും എന്റെ മോളോടു ചോദിക്കുന്നെങ്കിൽ അതിനുള്ള മറുപടി ഞാൻ കൊടുതേക്കാം.. “
“അച്ചു മിക്കവാറും നിന്നെ വന്നു അന്വേഷിക്കാറുണ്ട്…നീ ആ മുറിയിൽ നിന്നിറങ്ങാറില്ലല്ലോ… ഇന്ന് നിന്നെ കാണുമ്പോൾ സന്തോഷം ആകും… എന്റെ മോൾ വരണം… “
“മ്മ്… പക്ഷേ “
“ഒരു പക്ഷേയുമില്ല… നിന്നെ കാണുമ്പോൾ അവർക്ക് സന്തോഷം ആകും “
ദേവു അച്ചുവിനെ പറ്റി ചിന്തിച്ചു….. തന്റെ ഒപ്പം കുഞ്ഞിലെ മുതൽ കളിച്ചു വളർന്ന കൂട്ടുകാരി… ഒരമ്മ പെറ്റ മക്കളെ പോലെ ജീവിച്ചവർ…
ചെറുപ്പം മുതൽ ഒരേ ക്ലാസ്സിൽ ഒരേ ബെഞ്ചിൽ ഇരുന്ന് പഠിച്ചു…. എല്ലാ തല്ലുകൊള്ളിത്തരത്തിനും ഒരുമിച്ചു ഉണ്ടായവർ….
തന്റെ വിവാഹം ഉറപ്പിച്ചപ്പോൾ ഏറ്റവും സന്തോഷം അവൾകായിരുന്നു… സഹോദരിയായി എല്ലാത്തിനും ഒപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നു… വിവാഹം കഴിഞ്ഞതും പിന്നെ വിളികൾ നിലച്ചു…. ആരെയും ഒന്നും അറിയിക്കാതിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു… എല്ലാരിൽ നിന്നും മാറി നിന്നു…
പക്ഷേ എപ്പോഴോ താൻ ആരും അറിയിക്കാതെ കൊണ്ടുനടന്നതെല്ലാം എല്ലാരും അറിഞ്ഞു…. തന്റെ ജീവിതം മുറിക്കുള്ളിൽ അടച്ചപ്പോഴും അവൾ കൈവിടാതെ പിന്നാലെ ഉണ്ടായിരുന്നു…
പലപ്പോഴും വാതിലിൽ അവൾ മുട്ടുമ്പോൾ തുറക്കാൻ തോന്നിയില്ല…. അവളെ മുന്നിൽ പോകാൻ വിഷമം ആയിരുന്നു… തന്റെ അവസ്ഥ അവൾ കാണാൻ പാടില്ലയെന്ന് തോന്നി… മനഃപൂർവം ഒഴുവാക്കി
പക്ഷേ ഇന്ന് എന്റെ അച്ചുവിനെ കാണണം… അവളോട് സംസാരിക്കണം… അവളുടെ കൂടെ ഞാൻ ഇനി എന്നും ഉണ്ടാകും എന്ന് പറയണം….
“ഇന്ന് നേരത്തെ ഇറങ്ങണമെന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് ഈ ആദി എവിടെ പോയി? ” വാച്ചിൽ നോക്കി സ്വയം രുദ്രൻ പറഞ്ഞുകൊണ്ടു ആദിയുടെ ക്യാബിലേക്ക് പോയി
അവിടെ എത്തിയതും കണ്ടതു പല്ലവിയോട് സംസാരിച്ചു കൊണ്ടു നിൽക്കുന്ന ആദിയെയാണ്
ഇവിടെയും നിന്റെ കോഴിത്തരം കാണിച്ചാൽ പൊന്നു മോനെ നിന്റെ അവസാനം ആയിരിക്കും… മനസ്സിൽ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആദിയുടെ സംസാരം കാതോർത്തു
“പല്ലവി, രാവിലെ രുദ്രൻ പറഞ്ഞത് വിഷമായില്ലേ… അവനു വേണ്ടി ഞാൻ ഒന്നൂടെ സോറി പറയുവാ “
“അത് സാരമില്ല… എന്റെ തെറ്റാണു.. കുട്ടികൾ തെറ്റ് ചെയ്യുമ്പോൾ അധ്യാപകർ ചീത്ത പറയില്ലേ… അത് തന്നെയാണ് രുദ്രൻ സർ ചെയ്‌തത്‌… എനിക്ക് അതിൽ വിഷമം ഒന്നുല്ല… “
(ശോ…. അത് പറ്റൂല… നിനക്ക് വിഷമം ഉണ്ടെങ്കിൽ അല്ലേ എനിക്ക് സമാധാനിപ്പിക്കാൻ പറ്റൂള്ളു… അതിൽ പിടിച്ചു വേണം എനിക്ക് കയറാൻ – ആദി ആത്മ )
“പല്ലവി അങ്ങനെ എടുക്കോളു എന്ന് എനിക്ക് അറിയാം… താൻ വലിയ മനസിനു ഉടമയാണ് ” പ്ലാൻ ചീറ്റിപോയെങ്കിലും തളരാതെ ആദി പറഞ്ഞു
“ആദി സർ ഇന്ന് നേരത്തെ ഇറങ്ങാൻ രുദ്രൻ സർ പറഞ്ഞില്ലേ? “
“ഇത്തിരി ലേറ്റ് ആയാലും അവൻ കാത്തുനിൽക്കും… ഇവിടെ ഓഫീസിൽ ചൂടൻ ആണെങ്കിലും എന്നോട് പാവമാണ്… ഞാൻ പറയുന്നതിന് അപ്പുറം അവൻ ചെയ്യില്ല… ” കിട്ടിയ അവസരം പാഴാക്കാതെ ആദി പറഞ്ഞോണ്ട് ഇരുന്നു..
പല്ലവി ഇതൊക്കെ കേട്ട് ആശ്ചര്യത്തോടെ നിന്നു… അതുകണ്ടതും അവനു പറയാനുള്ള ആവേശം കൂടി…. സ്വയം പൊക്കി പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു…
ഇതൊക്കെ പിന്നിൽ നിന്നു രുദ്രൻ കേൾക്കുന്നുണ്ടെന്നു അവൻ അറിഞ്ഞില്ല..
“പല്ലവി എന്നേ സർ എന്ന് വിളിക്കണ്ടട്ടോ “
“അതെന്താ? ” സംശയത്തോടെ അവൾ ചോദിച്ചു
“അത് നമ്മൾ ഇപ്പോ ഇത്രയ്ക്കു അടുത്തില്ലേ.. ആദിയെന്നോ ആദിയേട്ടൻ എന്നോ വിളിച്ചോ “
മറുപടി ഒരു പുഞ്ചിരിയിൽ ഒതുക്കി പല്ലവി നിന്നു
“ആദിയേട്ടാ… “
പിന്നിൽ നിന്നുള്ള വിളികേട്ട് തിരിഞ്ഞതും ചിരി അടക്കിപ്പിടിച്ചു നിൽക്കുന്ന രുദ്രനെക്കണ്ടതും ആദി കാറ്റ് പോയ ബലൂൺ പോലെയായി…
“ആദിയേട്ട… പോകണ്ടേ നമുക്ക് “
“ഈ… നീ എല്ലാം കേട്ടല്ലേ… “
“മ്മ് കേട്ട്…. “
“എന്നാൽ ശരി പല്ലവി ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങട്ടെ ബൈ.. ” പറഞ്ഞിട്ട് പെട്ടെന്ന് രുദ്രനെ കൊണ്ടു അവിടെന്ന് നടന്നു…. ഇനിയും അവിടെ നിന്നാൽ ആ കൊച്ചിന്റെ മുന്നിൽ ഉണ്ടാക്കിയ ഇമേജ് പോകുമെന്ന് വെറും ഭയം അത്രമാത്രം….
“ആർക്കു ആരെയാ പേടി മോനുസേ? ” നടക്കുന്നതിനിടയിൽ ആദിയുടെ തോളിൽ കൈയിട്ടു ചോദിച്ചു
“എനിക്ക് നിന്നെ… “എല്ലാ പല്ലും കാണിച്ചോണ്ട് ആദി പറഞ്ഞു
“പക്ഷേ.. നീ… “
“പൊന്നളിയാ.. ആ കൊച്ചിനെ ഇമ്പ്രെസ്സ് ചെയ്യാൻ വേണ്ടി പറഞ്ഞതാ…. സമാധാനിപ്പിച്ചു വലയിൽ ആകാം എന്ന് വിചാരിച്ചപ്പോൾ അവൾക് വിഷമം ഇല്ലെന്ന്… പിന്നെ നിന്റെ പേര് അവൾ എടുത്തിട്ടപ്പോൾ അതിൽ പിടിച്ചു കയറാം എന്ന് തോന്നി… അത് ഏറ്റു എന്ന് തോന്നുന്നു
നീ മൽഹാർ ഗ്രൂപ്പ്സിന്റെ എംഡിയും എന്റെ ചങ്കും അല്ലേ…. ഞാൻ ആ കൊച്ചിനെ വളച്ചോട്ടെ “
“മ്മ്മ് ശരി ശരി.. ഇപ്പോ മോൻ കാറിൽ കയറു “
രണ്ടാളും സംസാരിച്ചു വീട്ടിലേക്ക് യാത്ര തിരിച്ചു… പക്ഷേ, രണ്ടു കണ്ണുകൾ അവരെ പിന്തുടരുന്നത് രണ്ടാളും അറിഞ്ഞില്ല
കാർ ‘കൃഷ്ണാലയം ‘ വീടിന്റെ ഗേറ്റ് കടന്നതും വാതിൽക്കൽ നിൽക്കുന്ന മായയെ കണ്ടു രുദ്രൻ ആദിയെ കലിപ്പിച്ചു നോക്കി…
“നീ ഇങ്ങനെ നോക്കി പേടിപ്പിക്കാതെ… മായമ്മയോട് ഞാൻ പറയാം “
“നീ തന്നെ പറയണം… അമ്മയുടെന്നു വാങ്ങി കൂട്ടിക്കോ “
കാറിൽ നിന്നിറങ്ങിയതും മായ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു
“നിന്നോട് നേരത്തെ വരാൻ പറഞ്ഞിട്ട് ഇപ്പോഴാണോ വരുന്നേ? “
“അത്… അമ്മേ.. ഇവൻ വരാൻ ലേറ്റ് ആയതാ… ഞാൻ അല്ല ” ആദിയെ പിടിച്ചുനിർത്തിയിട്ട് രുദ്രൻ മാറി നിന്നു
“മായമ്മേ, നേരത്തെ ഇറങ്ങാന്നു കരുതിയതാ… ഓഫീസിൽ ഒരു പുതിയയാൾ ജോലിക്ക് കേറിയേ… ആ കുട്ടി സംശയം ചോദിച്ചു വന്നപ്പോൾ പറഞ്ഞുകൊടുത്തു നിന്നുപോയതാ “
“ഉവ്വ…. എന്ത് സംശയമാണ് മോനെ? അതും അവൾ നിന്നോട് ചോദിച്ചേ ” രുദ്രൻ കളിയാക്കികൊണ്ട് ചോദിച്ചു
മറുപടിയായി അവനെ നോക്കി പേടിപ്പിച്ചിട്ട് ആദി മായയുടെ തോളിൽ ചാരി നിന്നു
“രണ്ടാളും ഇങ്ങനെ നിൽക്കാതെ റെഡിയായി വാ… ഇപ്പോ തന്നെ താമസിച്ചു “
രണ്ടാളും ഫ്രഷ് ആകാൻ പോയി… പെട്ടെന്ന് റെഡിയായി എത്തി
മൂന്നുപേരും കൂടെ കാറിൽ യാത്ര തിരിച്ചു…
തുടരും
സ്വപ്ന മാധവ്
ഇവിടെ കൂടുതൽ വായിക്കുക
അക്ഷരത്താളുകൾ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച എല്ലാ നോവലുകളും വായിക്കുക
അക്ഷരത്താളുകൾ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച എല്ലാ കഥകളും വായിക്കുക
Title: Read Online Malayalam Novel Ninakayi written by Swapna Madhav
About Author
Unlock Your Imagination: Start Generating Stories Now! Generate Stories
Get all the Latest Online Malayalam Novels, Stories, Poems and Book Reviews at Aksharathalukal. You can also read all the Latest Stories in Malayalam by following us on Twitter and Facebook
പുതിയ നോവലുകളും കഥകളും ദിവസവും ഇന്‍ബോക്‌സില്‍ ലഭിക്കാന്‍ ന്യൂസ് ലെറ്റർ സബ്‌സ്‌ക്രൈബ് ചെയ്യാം
Hey, I'm loving Kuku FM app 😍
You should definitely try it. Use my code LPLDM59 and get 60% off on premium membership! Listen to unlimited audiobooks and stories.
Download now
©Copyright work - All works are protected in accordance with section 45 of the copyright act 1957(14 of 1957) and shouldnot be used in full or part without the creator's prior permission