ഇഷ്‌കിൻ താഴ്‌വാരം…
✍️F_B_L
PART-12
[തുടരുന്നു…]
“പോകാൻ നേരം അസി കൂടുതലൊന്നും പറഞ്ഞില്ല… ഒന്ന് തിരിഞ്ഞുനോക്കിയില്ല… അതിനുമാത്രം അസി എന്നിൽനിന്ന് അകന്നുവോ… അതിനുമാത്രം ഞാൻ അസിയെ വേദനിപ്പിച്ചുവോ…” അജുവിന്റെ മനസ്സിലേക്ക് ഓരോരോചോദ്യങ്ങളായി എത്തുകയായിരുന്നു.
ആ സോഫയിലിരുന്ന് അജു പതിയെ കണ്ണുകളടച്ചു.
ഈ സമയം മറ്റൊരുവീട്ടിൽ…
“ഉപ്പയും ഉമ്മയും മരണപ്പെട്ടശേഷം ആദ്യമായാണ് മറ്റൊരുവീട്ടിൽ ഞാൻ താമസിക്കുന്നത്. നമ്മുടെകാര്യം ഇക്ക അറിയുന്നതുവരെ ഞാൻ ഇക്കയുടെ അരികിലാണ് അന്തിയുറങ്ങിയിരുന്നത്. ആ ഇക്കയുടെ അരികിൽ കിടന്നുറങ്ങുമ്പോൾ എനിക്കൊരു ധൈര്യമായിരുന്നു. ഇടക്കൊക്കെ ഞെട്ടിയുണരുമ്പോ എന്നെ അശ്വസിപ്പിക്കുന്ന ആ ഇക്കയെ ഞാനൊരുപാട് വേദനിപ്പിച്ചില്ലേ. എന്റെ ആഗ്രഹങ്ങളൊക്കെ നിറവേറ്റിത്തരാറുള്ള ആ ഇക്കയെ നമ്മുടെകാര്യംപറഞ്ഞ് ഞാനൊരുപാട് വെറുത്തു. എനിക്കൊരു മാപ്പുപറയാൻപോലും അവസരം തരാതെ ഇക്കയെന്നെ തോൽപിച്ചു. ഇക്കയെ തനിച്ചാക്കി പോകില്ലെന്ന് പറഞ്ഞഞാൻ ഇന്നിപ്പോ ഇക്കയെ തനിച്ചാക്കി. ഇക്കയെ ചതിച്ചു. എനിക്ക് എന്റെ ഇക്കയെ കാണണം. എല്ലാ തെറ്റും ഏറ്റുപറയണം” റാഷിയുടെ മുറിയിലിരുന്ന് അസി പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.
“എടോ അസീ… അജുക്ക നിന്നോട് ക്ഷമിക്കും. നീ ഇക്കയെവിളിക്ക്… അപ്പൊത്തന്നെ നിന്റെയീ സങ്കടങ്ങളൊക്കെ മാറും” അസിയെ ചേർത്തുപിടിച്ച് റാഷി പറഞ്ഞു.
അസി ഫോണെടുത്ത് അജുവിനെ വിളിച്ചു.
“ഇക്കാ… എവിടെയാ” നീണ്ട ബെല്ലിനുശേഷം ഫോണെടുത്ത അജുവിനോട് അസി ചോദിച്ചു.
“വീട്ടിലുണ്ട് മോളെ”
“ഇക്ക വല്ലതും കഴിച്ചോ…?”
അസി ചോദിച്ചപ്പോഴാണ് അജുപോലും അക്കാര്യമോർത്തത്. അവൻ ക്ലോക്കിലേക്ക് നോക്കി. സമയം പതിനൊന്ന്.
“ഇക്കാ… ഇക്കയോടാ ചോദിച്ചത് വല്ലതും കഴിച്ചോന്ന്” അസി വീണ്ടും ചോദിച്ചപ്പോൾ
“ഇല്ല” എന്ന അജുവിന്റെ മറുപടിക്കെട്ടതും അസിയുടെ നെഞ്ചുപിടഞ്ഞു.
“ഇത്രയും സമയമായിട്ടും എന്തേ ഇക്ക കഴിക്കാത്തിരുന്നത്”
“ഒന്ന് ഉറങ്ങിപോയതാ അസീ”
“ഇക്കാക്ക് എന്നോട് ദേഷ്യമുണ്ടോ…?”
“ഇല്ല അസീ. എനിക്ക് നിന്നോടെന്നല്ല നിന്റെ ഭർത്താവിനോടും ഇപ്പൊ ഒരുദേഷ്യവുമില്ല”
“ഞാനൊരുപാട് വേദനിപ്പിച്ചില്ലേ ഇക്കയെ…? മറ്റുള്ളവരുടെ മുന്നിൽവെച്ച് ആരുമല്ലാതാക്കിയില്ലേ ഞാൻ…? എന്റെകാര്യത്തിൽ ഇടപെടരുതെന്ന് തീർത്തുപറഞ്ഞില്ലേ ഞാൻ…? ഒടുക്കം അവകാശവും ചോദിച്ചുവാങ്ങിയില്ലേ…? എല്ലാം എന്റെ സ്വാർത്ഥത ആയിരുന്നു. ഇക്ക എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം” അസിയുടെ ചുണ്ടുകൾ വിതുമ്പി. അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.
അതുകണ്ട റാഷി അവളോട് കരയാതെ സംസാരിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു.
“ഇക്കാ… ഇക്കയിപ്പോ നമ്മുടെവീട്ടിൽ ഒറ്റക്കാണെന്ന് എനിക്കറിയാം. ഇക്ക ഒരുപാട് വേദനിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലാകും. ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചത് നേടിയെടുത്തപ്പോൾ ഇക്ക തനിച്ചായി. മിണ്ടിപ്പറഞ്ഞിരിക്കാൻ ഒരാളില്ലാതെ ഇക്കയവിടെ വീർപ്പുമുട്ടുകയാണ് എന്നെനിക്കറിയാം. എല്ലാം എന്റെമാത്രം തെറ്റാണ്. എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം… എല്ലാത്തിനും മാപ്പ്” കണ്ണുനീരിനെ നിയന്ത്രിക്കാൻ അസിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല.
“അസീ… പറഞ്ഞില്ലേ ഞാൻ എനിക്ക് നിന്നോട് ദേഷ്യമൊന്നുമില്ല മോളെ. പിന്നെ ഈ ഒറ്റപ്പെടൽ അതെന്റെ വിധിയാണ്. അതോർത്ത് നീയിനി വിഷമിക്കരുത്. ഈ ഒറ്റപ്പെടലിനും ഒരു അവസാനമുണ്ടാകും അസീ. നിന്റെ സന്തോഷം, എനിക്ക് അതുമാത്രം കണ്ടാൽമതി. നീ വിഷമിക്കാതിരി”
അജു അങ്ങനെയൊക്കെ പറഞ്ഞെങ്കിലും അവന്റെ കണ്ണുനിറഞ്ഞത് അസി അറിഞ്ഞില്ല.
“അസീ… നീ ഫോൺ റാഷിക്ക് കൊടുക്ക്” എന്ന് അജു പറഞ്ഞപ്പോൾ അസി ഫോൺ റാഷിക്കുനേരെ നീട്ടി.
“ആ അളിയാ…”
“കണ്ടില്ലേ റാഷി ഇത്രേയൊള്ളൂ എന്റെ അസി. എന്നോട് വാശികാണിച്ചപോലെ അസി നിന്നോടും വാശിക്കാണിക്കും. നീയത് കാര്യമാക്കിയെടുക്കരുത്. അവളുടെ കണ്ണുനിറക്കരുത്. അവളാവശ്യപ്പെടുന്നത് ന്യായമായ കാര്യമാണെങ്കിൽ, നിന്നെക്കൊണ്ട് സാധിപ്പിക്കാൻ കഴിയില്ലെങ്കിൽ നിനക്ക് എന്നോട് പറയാം. ഞാൻ സഹായിക്കാം നിന്നെ. ഉമ്മയും ഉപ്പയും ഇല്ലാത്ത കുട്ടിയാണ്. കരയിക്കരുത്” അജു പറഞ്ഞു.
“അളിയാ… എനിക്കറിയാം അസിയെ. അളിയൻ അതൊന്നുമോർത്ത്‌ ടെൻഷനാവണ്ട”
“ഹാ… പിന്നെ അസിയോട് നാളെകാലത്ത് ഞാൻ വരുമെന്ന് പറഞ്ഞേക്ക്”
“ഞാൻ പറയുന്നതിനേക്കാൾ ഇക്കാര്യം അളിയൻ പറഞ്ഞുകേൾക്കുന്നതായിരിക്കും അസിക്ക് സന്തോഷം” റാഷി അസിക്ക് ഫോൺകൊടുത്തു.
“അസീ… നാളെ വരുമ്പോൾ നിനക്ക് എന്താണ് കൊണ്ടുവരേണ്ടത്” അജു ചോദിച്ചു.
“എനിക്ക് ഒന്നുംവേണ്ട. എന്റെപഴയ ഇക്കയായി വന്നാൽമാത്രംമതി”
എന്ന് അസി പറഞ്ഞപ്പോൾ
“അന്നും ഇന്നും എന്നും ഞാൻനിന്റെ പഴയ ഇക്കതന്നെയാണ്. ഇക്കാക്ക് മാറ്റമൊന്നുമില്ല. അപ്പൊ നമുക്ക് നാളെകാണാം”
“കഴിച്ചിട്ട് കിടക്കണേ”
അസി ഓർമിപ്പിച്ചു.
“ശെരി…” അജു ഫോൺ വെച്ചു.
അസിക്ക് മനസിലെ ഭാരം ഇറക്കിവെച്ച ഒരനുഭൂതി ആയിരുന്നു. ചുണ്ടിലെ വിതുമ്പലുകൾക്ക് വിരാമമായി. പകരമാചുണ്ടിൽ ചെറു പിഞ്ചിരി വിടർന്നു.
“നിങ്ങൾക്കിടയിലെ പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് ഇത്ര ആയുസേയൊള്ളു അല്ലെ അസീ”
റാഷി അവളെ ചേർത്തുപിടിച്ച് ചോദിച്ചു.
“ഞങ്ങൾക്കിടയിലെ ദൂരമേറിയ പ്രശ്നം അവസാനിച്ചു”
“അസീ… ഉറങ്ങിയാലോ നമുക്ക്”
അവളൊന്നുമൂളി.
അസി അവളാഗ്രഹിച്ച ജീവിതം ആഗ്രഹിച്ച പുരുഷനൊപ്പം ജീവിച്ചുതുടങ്ങി.
അടുത്തദിവസം കാലത്തേ അജു അസിയെ കാണാനെത്തി.
സങ്കടങ്ങളില്ലാതെ പരാതികളില്ലാതെ ദിവസങ്ങൾക്ക് ശേഷം അസിയും അജുവും മനസ്സുതുറന്ന് സംസാരിച്ചു. ഏറെനേരത്തിനുശേഷമാണ് അജു ആ വീട്ടിൽനിന്നിറങ്ങിയത്.
ഒരുപാട് ദിവസങ്ങളായി മില്ലിൽ പോയിട്ട്. അതുകൊണ്ട് അജു മില്ലിലേക്കാണ് അവന്റെ യാത്ര തുടർന്നത്.
മില്ലിലെത്തിയ അജുവിന്റെ മുഖത്തെ തെളിച്ചംകണ്ട മജീദ്ക്ക
“ഭയങ്കര സന്തോഷത്തിലാണല്ലോ അജു” എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ
“ശെരിയാണ് ഉപ്പാ… ഒരുപാട് സന്തോഷമുണ്ട്. എനിക്കേറ്റവും വിലപിടിപ്പുള്ള നഷ്ടമായ ഒന്ന് എനിക്ക് തിരികെ കിട്ടി. അതിന്റെയൊരു സന്തോഷമുണ്ട്” എന്ന് അജു പറഞ്ഞു.
“മനസ്സിലായില്ല” മജീദ്ക്ക അജുവിനെ സംശയത്തോടെ നോക്കി.
അതുകണ്ട അജു ഇന്നലെയും ഇന്നുമായി നടന്ന സംഭവങ്ങളൊക്കെ മജീദ്ക്കയോട് വിവരിച്ചു.
അതുകേട്ട മജീദ്ക്കക്കും ഒരുപാട് സന്തോഷംതോന്നി.
“അല്ലാ എന്താണ് ബസ്സുകളുടെ അവസ്ഥ. അങ്ങോട്ടൊക്കെ തിരിഞ്ഞുനോക്കിയ കാലംമറന്നു”
“ഇപ്പോഴെങ്കിലും തോന്നിയല്ലോ അതൊക്കെ ചോദിക്കാൻ” മജീദ്ക്ക ചിരിച്ചു. ശേഷം
“കുഴപ്പമൊന്നുമില്ലാതെ ഉഷാറായി പോകുന്നുണ്ട്” മജീദ്ക്ക പറഞ്ഞു.
ദിനങ്ങൾ ഓരോന്നായി കൊഴിഞ്ഞു.
അസിക്ക്മാത്രം കൂട്ടിരുന്ന അജു കൂട്ടുകാർക്കിടയിലേക്ക് ഇറങ്ങാൻ തുടങ്ങി.
ഇടയ്ക്കിടെ മാമന്മാരുടെ വീട്ടിലൊക്കെ പോകാനും അവരുമായുള്ള ബന്ധം പുലർത്താനും അജു മറന്നില്ല.
പകൽസമയം മുഴുവൻ മറ്റുള്ളവർക്കിടയിൽ പാറിനടന്ന് രാത്രി കൂടണയുമ്പോൾ മാത്രയമാണ് അജുവിലൊരു ഒറ്റപ്പെടൽ അനുഭവപ്പെടുന്നത്.
അസുഖം മാറാൻ ഡോക്ടർ കുറിച്ച മരുന്നുപോലെ അസി എന്നും രണ്ടുനേരം മുടങ്ങാതെ വിളിക്കുമെങ്കിലും അജൂന്റെ ഒറ്റപ്പെടൽമാറാൻ ആ മരുന്നുപോരായിരുന്നു.
ഇടക്കൊക്കെ അസിയും റാഷിയും വരാറുണ്ട്. അന്നുമാത്രമായിരിക്കും അജു രാത്രി നല്ലപോലെയൊന്ന് ഉറങ്ങുന്നത്.
അജുവിന്റെകൂടെ അസിയും റാഷിയുമുള്ള ഒരുരാത്രി… മാസത്തിൽ ഒരിക്കലെങ്കിലും അജുവിന് സന്തോഷിക്കാൻ കഴിയുന്ന ആ രാത്രി…
മൂന്നുപേരും ഒന്നിച്ചിരുന്ന് ഭക്ഷണം കഴിക്കുകയായിരുന്നു.
“അളിയാ… എത്രയെന്നുവെച്ചാ ഇങ്ങനെ ഒറ്റക്ക് കഴിയുന്നത്. ഷാനയെ എത്രയുംപെട്ടെന്ന് നിക്കാഹ് ചെയ്തുകൂടെ” റാഷി ചോദിച്ചു.
“ഇനി നീട്ടിക്കൊണ്ടുപോവാതെ ബാബിയെ ഇങ്ങോട്ട് കൊടുപോര്” എന്ന് അസിയും റാഷിയെ ഏറ്റുപിടിച്ച് പറഞ്ഞു.
“പറഞ്ഞുറപ്പിച്ച ദിവസമെത്താൻ ഇനി ഒരുപാട് കാലമൊന്നും ഇല്ലല്ലോ… വെറും ഒന്നരമാസമല്ലേ ബാക്കിയൊള്ളു. ഇനിയിപ്പോ തിരക്കൊന്നുമില്ല” അജു പറഞ്ഞു.
“ഇക്കാക്ക് തിരക്കില്ലായിരിക്കും. എന്നാലേ എനിക്ക് നല്ലതിരക്കുണ്ട്. എത്രയും പെട്ടെന്ന് ബാബിയെ ഇവിടേക്ക് കൊണ്ടുവരണം”
“എന്റെ അസീ… നീ പറയുന്നപോലെയൊന്നുമല്ല കാര്യങ്ങൾ. നിന്റെ കല്യാനടത്താൻ എനിക്ക് ഒരുപ്രയാസവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ലല്ലോ. പക്ഷെ അതുപോലെയല്ല ഷാനയുടെ ഉപ്പാക്ക്” അജു പറഞ്ഞു.
“എന്നുവെച്ച്…” അസി അജുവിനെനോക്കി.
“കല്യാണം ഉറപ്പിക്കുമ്പോഴേ ഷാനയുടെ ഉപ്പ ആവശ്യപ്പെട്ടതാണ് ഈ സമയം. ആ സമയത്തെ കുറച്ചുകൊണ്ട് ഒരു തിരുത്തലിന് എനിക്ക് താല്പര്യമില്ല. ഇനി ഇതിനെപറ്റി എന്നോട് പറയാതിരിക്കുന്നതായിരിക്കും നല്ലത്” അജു പറഞ്ഞു.
“എങ്കിൽ ഇക്കയുടെ ഇഷ്ടംപോലെ ചെയ്യ്” എന്ന് അസി.
“സ്ത്രീധനം ഉണ്ടാവുമല്ലോ അല്ലെ…?” റാഷി ഇടംകണ്ണിട്ട് അജുവിനെ നോക്കി.
“ഇല്ല റാഷി. ഷാനയുടെ ഉപ്പ മകൾക്ക് നൽകുന്നതിനപ്പുറം ഞാനൊന്നും ആവശ്യപ്പെട്ടിട്ടില്ല. അല്ലങ്കിൽത്തന്നെ ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ കല്യാണം എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞാൽ ഒരുപാട് ചിലവുള്ള പരിപാടിയാണ്. അതൊന്നും നിനക്കുപറഞ്ഞാൽ മനസ്സിലാവില്ല” അജു ചെറുതായി ചിരിച്ചു.
അതുകണ്ട റാഷി ഒന്ന് ഇരുത്തിമൂളി.
“ഇനി എന്തെങ്കിക്കുമുണ്ടോ…” അജു ചോദിച്ചു.
“ഉണ്ട്… പക്ഷെ…” റാഷി പറയാൻ മടിച്ചു.
“എന്താണ് റാഷി ഒരുമടി. മടിക്കാതെ പറ” അജു പറഞ്ഞു.
“അസീ… നീ പറ” റാഷി അസിയോട് പതിഞ്ഞസ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു.
“അതുപിന്നെ ഇക്കാ… നബീൽക്കക്ക് സ്ത്രീധനം കിട്ടിയ തുക നബീൽക്ക ഒരു ബിസിനസ് തുടങ്ങാൻ ഉപയോഗിച്ചു” അസി പറഞ്ഞുതുടങ്ങി.
“അതിന്” കഴിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന പാത്രത്തിലേക്ക് നോക്കി അജു ഇടക്കുകയറി ചോദിച്ചു.
“നബീൽക്ക തുടങ്ങുന്ന ബിസിനസിൽ റാഷിക്കയേയും ചേർക്കാമെന്നാ പറഞ്ഞെ. റാഷിക്കാക്ക് ഷെയറിടാനുള്ള പണം കയ്യിലില്ല. അപ്പൊ…”
അസിയുടെ വാക്കുകൾ മുറിഞ്ഞു.
“എത്രയാ…” അജു ചോദിച്ചു.
“കുറച്ചധികം വേണ്ടിവരും” റാഷിയാണ് മറുപടി പറഞ്ഞത്.
“അധികമെന്നുപറയുമ്പോൾ എത്ര…?”
“അളിയാ ബിസിനസ് തുടങ്ങുന്നത് നാട്ടിലല്ല. ദുബായിലാണ്. അപ്പൊ അവിടത്തെ കാര്യങ്ങൾ അറിയാലോ. എഴുപത് ലക്ഷം വേണം. അതിൽ പകുതി നബീൽക്ക കൊടുത്തു. പകുതി ഞാൻ കൊടുക്കാമെന്ന് ഏറ്റതുമാണ്”
കഴിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന അജു കഴിപ്പ് മതിയാക്കി.
“ഇത്രയും പണം എന്റെകയ്യിലില്ല റാഷി”
“അതറിയാം…” റാഷി അസിയെ നോക്കി.
“അളിയൻ അസിയുടെ പേരിൽ എഴുതിയ ഈ സ്ഥലം കണ്ടിട്ടാണ് ഞാനത് ഏറ്റത്” എന്നുകൂടി റാഷി കൂട്ടിച്ചേർത്തു.
അജുവിന് മറുപടിയൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നു.
“അജുക്കാ… എനിക്കറിയാം ഈ മണ്ണിനോട് ഇക്കാക്ക് എന്തുമാത്രം അടുപ്പമുണ്ടെന്ന്. അതുകൊണ്ട് ഇത് ഇക്കയെടുത്ത് അപ്പുറത്തുള്ള സ്ഥലം എനിക്ക് തന്നാലും മതി” എന്ന് അസി പറഞ്ഞു.
“അപ്പൊ ഇന്നത്തെ വരവിന്റെ ഉദ്ദേശം ഇതായിരുന്നു അല്ലെ. ഞാൻ തർക്കിക്കുന്നില്ല. അസീ നിനക്ക് എന്താണ് വിറ്റുപണമാക്കേണ്ടത് എന്ന് നിനക്കുതന്നെ തീരുമാനിക്കാം. ഈ വീടും സ്ഥലവും വിൽക്കണോ അതോ ബസ്സുകൾ കിടക്കുന്ന ആ ഭൂമി വിൽക്കണോ എന്ന് നീ നല്ലപോലെ ആലോചിക്ക്. പിന്നെ ഒരുകാര്യംകൂടി ഞാൻ പറയാം. ഇത് അവസാനത്തെ വീതംവെപ്പ് ആയിരിക്കും. ഇതിനപ്പുറത്തേക്കൊരു അവകാശം പിന്നീട് ചോദിക്കരുത്” അജു അവർക്കുമുന്നിൽനിന്ന് എഴുനേറ്റ് കൈകഴുകി ഉമ്മറത്തെ കസേരയിൽ ചെന്നിരുന്നു.
അസിയും റാഷിയും ഒരു ചർച്ചക്കൊടുവിൽ അജുവിന്റെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു.
“ഈ വീടും സ്ഥലവും ഇക്കയെടുത്തോ. ഞങ്ങൾക്ക് അതുമതി” അസി അജുവിന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു.
“വേറെ വഴി ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ടാണ് ഇക്കാ… പ്ലീസ്…”
“ശെരി… ഞാൻ സമ്മതിച്ചു” അജു അസിയോട് പറഞ്ഞ്
“റാഷിദെ… സ്ഥലംവാങ്ങാൻ ആളുണ്ടെങ്കിൽ അവരെക്കൊണ്ടുവന്ന് കാണിക്ക്” എന്ന് റാഷിയോട് പറഞ്ഞതും
“ആളുണ്ട് അളിയാ… അളിയന്റെ അഭിപ്രായം അറിഞ്ഞിട്ട് കാണിക്കാമെന്ന് കരുതിയിട്ടാണ്” റാഷി പറഞ്ഞു.
അതുകേട്ട അജു ഒന്നുചിരിച്ചു.
“എല്ലാം നേരത്തെ പ്ലാൻ ചെയ്തിട്ടുണ്ട് അല്ലെ റാഷി”
“പ്ലാനില്ലാതെ പറ്റില്ലല്ലോ അളിയാ”
“പിന്നേ… അതിനേക്കാൾ വിലകിട്ടും ഈ സ്ഥലത്തിന്. ഇതിപ്പോ അസിയുടെ പേരിലായതുകൊണ്ട് നിങ്ങളുടെ സൗകര്യംപോലെ ചെയ്യാനും പറ്റും. ബിസിനസ് വിജകരമാവുമെന്ന് ഉറപ്പുണ്ടെങ്കിൽ ഇതിന്റെ പ്രമാണവുമായി ബാങ്കിലൊന്ന് പോയിനോക്ക്. നിങ്ങളുദ്ദേശിക്കുന്ന പണം ലോണായി കിട്ടുമെങ്കിൽ അതല്ലേ നല്ലത്. അഥവാ അത്ര കിട്ടിയില്ലെങ്കിൽ അസിയുടെ സ്വർണം ഒരുപാട് ഉപയോഗിക്കാതെ അലമാരയിൽ ഇരിക്കുന്നില്ലേ. അതെടുത്ത് വിൽക്ക്. അതാവുമ്പോ ലോൺ തിരിച്ചടച്ചാൽ ഈ വീട് നിങ്ങളുടെ കയ്യിലിരിക്കും. സ്വർണ്ണം വേണമെന്നുണ്ടെങ്കിൽ പിന്നീടായാലും എടുക്കാമല്ലോ…” അജു ഒരു അഭിപ്രായം പറഞ്ഞു.
അജു പറഞ്ഞത് ശെരിയാണെന്ന് അവർക്കുംതോന്നി.
“എങ്കിൽ അങ്ങനെ ശ്രമിക്കാമല്ലേ അസീ” റാഷി അസിയോട് ചോദിച്ചു.
“ആ ഇക്കാ… അതാണ് നല്ലത്. അതാവുമ്പോ വീട് നഷ്ടമാവില്ലല്ലോ” എന്ന് അസിയും.
അസിയും റാഷിയും ഉറങ്ങാനായി റൂമിലേക്ക് പോയി.
“അസീ… എന്തുകൊണ്ട് ഈ ബുദ്ധി നമുക്ക് നേരത്തെ തോന്നിയില്ല”
“അവിടെ ഇരിക്കുന്നതേ അബ്ദൂന്റെ മോനാ. അതായത് എന്റെ സ്വന്തം ഇക്ക”
“ഉവ്വ”
പിന്നെ കണക്കുകൂട്ടലുകൾക്കൊടുവുൽ അസിയും റാഷിയും ഉറങ്ങിയപ്പോൾ
ഉപ്പയുടെ മുറിയിൽ അജുകിടന്ന് ഷാനയോട് ഫോണിൽ സംസാരിക്കുകയായിരുന്നു.
അസിയുടെയും റാഷിയുടെയും ആവശ്യങ്ങൾ പറഞ്ഞതൊക്കെ അജു ഷാനയോട് പറഞ്ഞു.
“അവർക്ക് ആ കാലിപ്പറമ്പ് കൊടുത്താപോരായിരുന്നോ. എന്തിനാ വെറുതെ വീടിന്റെ കാര്യം പറയാൻ പോയത്”
ഷാന ചോദിച്ചു.
“വെറുതെ എറിഞ്ഞുനോക്കിയതാ”
“ഇപ്പൊ എന്തായി. അവർ പിടിച്ചില്ലേ… ഇനി പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല”
“അവർ പിടിക്കട്ടെ. പക്ഷെ ഒരു പ്രശ്നമുണ്ട്. വീട് പണയപ്പെടുത്തിയാൽ അവരുദ്ദേശിക്കുന്ന പണം കിട്ടില്ല. അപ്പൊ വിൽക്കാനുള്ള തീരുമാനമാകും പിന്നീട് അവരെടുക്കുന്നത്. ഇനിയിപ്പോ വീടുനിൽക്കുന്ന സ്ഥലമാണ് വിൽക്കുന്നതെങ്കിൽ എന്റെ പ്ലാൻ പൊളിയും. അതല്ല മറ്റേസ്ഥലമാണ് വിൽക്കാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നതെങ്കിൽ ഞാനൊരു കളികളിക്കും. ഒടുക്കത്തെ ഒരുകളി”
“എന്തുകളിയാ ഇക്കാ”
“അതൊന്നും ഇപ്പൊ പറയില്ല. നീ കാത്തിരുന്ന് കണ്ടോളു”
“കളി കാര്യമാവരുത്”
“ഇല്ല പെണ്ണെ”
“പിന്നേ… എനിക്ക് ഇക്കയെ കാണാൻ തോന്നുന്നു. എത്ര ദിവസമായി കണ്ടിട്ട്. നാളെ കോളേജിലേക്ക് വരുമോ വൈകുന്നേരം”
“ഇവിടെയുള്ളവർ പോവുകയാണെങ്കിൽ വരാം. ഇല്ലെങ്കിൽ വരില്ല”
അസി ഒന്നുമൂളി. “എങ്കിൽ ഉറങ്ങിക്കോ. ഓരോന്നും ആലോചിച്ച് സമയം കളയണ്ട ഇനി”
അങ്ങനെ അവരും ഉറങ്ങി.
പിറ്റേന്ന് കാലത്തേ അസിയും റാഷിയും വീടിന്റെ പ്രമാണവും വാങ്ങി ബാങ്കിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു.
പക്ഷെ അവരുദ്ദേശിച്ച പണം അവർക്ക് കിട്ടില്ല എന്നുറപ്പായി.
“അസീ… ഇനി എന്തുചെയ്യും…?”
“എന്തുചെയ്യാനാ. മറ്റേ സ്ഥലം വിൽക്കാം. വേറെ വഴിയില്ല”
അതോടെ അവരുടെ തീരുമാനത്തിൽ മാറ്റംവന്നു.
റാഷി സ്ഥലം കാണിക്കാൻ ആളെയും കൂട്ടിയാണ് പിന്നെ വന്നത്.
അവരുടെ മടങ്ങിവവ് അജു പ്രതീക്ഷിച്ചതാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെയാണ് പുറത്തുപോകാതെ അജു വീട്ടിലിരുന്നത്.
റാഷിയുടെ കാറും പുറകിൽ മറ്റൊരുകാറും അജൂന്റെ വീട്ടുമുറ്റത്തെത്തി.
റാഷിയും അസിയും അജുവിനോട് കാര്യങ്ങളൊക്കെ പറഞ്ഞ് പ്രമാണം അജുവിന് തിരികെനൽകി.
അജു അവരെയുംകൂട്ടി തൊട്ടടുത്തുള്ള പറമ്പിലേക്ക് നടന്നു.
വന്നവ്യക്തിക്ക് സ്ഥലം നന്നായി ഇഷ്ടപ്പെട്ടു.
പക്ഷെ റാഷി ഉദ്ദേശിച്ച പണംനൽകാൻ അയാൾ തയ്യാറല്ലായിരുന്നു.
അതോടെ റാഷി വീണ്ടും നിരാശയിലായി.
“ബാക്കിയുള്ള പണത്തിന് നമുക്ക് സ്വർണ്ണം വിൽക്കാം” എന്ന് അസി റാഷിയോട് പറഞ്ഞു.
“റാഷി… തീരുമാനമെടുക്കാൻ സമയമായില്ല. എന്റെ പരിചയത്തിൽ ഒരാളുണ്ട്. അയാൾ മുൻപൊരിക്കൽ ഈ സ്ഥലം ചോദിച്ചതാണ്. അയാളോട് ഒന്ന് സംസാരിച്ചുനോക്കട്ടെ. എന്തെങ്കിലും കൂടുതൽ കിട്ടിയാൽ അതല്ലെ നല്ലത്” എന്ന് അജു റാഷിയോട് പറഞ്ഞു.
“ആ അളിയാ… അതാണ് നല്ലത്. ഉടനെ വിവരം കിട്ടുമല്ലോ അല്ലെ”
“ഞാൻ ചെന്നുകാണട്ടെ. രാത്രി ഞാൻ വിവരമറീക്കാം”
അതോടെ ഒരു ആശ്വാസത്തിൽ അവിടെന്നിന്ന് എല്ലാവരും പിരിഞ്ഞു.
അജു വീട്പൂട്ടി നേരെ മജീദ്ക്കയുടെ അടുത്തേക്ക് മില്ലിലേക്കും.
മില്ലിലെത്തി അജു മജീദ്ക്കയോട് കാരങ്ങളെല്ലാം പറഞ്ഞു.
“എനിക്ക് ഒരാളെ കിട്ടണം. ആ സ്ഥലംകാണിക്കാനും ഞാൻ പറയുന്ന വില റാഷിയോട് പറയാനും”
“അതെന്തിനാ അജൂ”
“ഉപ്പയുടെ പേരിലുള്ള സ്ഥലം എനിക്കുതന്നെ വേണം. അവർക്ക് പണമല്ലേ ആവശ്യം. അത് ഞാൻ കൊടുക്കും”
[തുടരും…]
മുൻഭാഗങ്ങൾക്കായി ഈ ലിങ്കിൽ പോവുക
F_B_L ന്റെ മറ്റു നോവലുകൾ
അകലെ
മനമറിയാതെ
ഇവിടെ കൂടുതൽ വായിക്കുക
അക്ഷരത്താളുകൾ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച എല്ലാ നോവലുകളും വായിക്കുക
അക്ഷരത്താളുകൾ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച എല്ലാ കഥകളും വായിക്കുക
About Author
Unlock Your Imagination: Start Generating Stories Now! Generate Stories
Get all the Latest Online Malayalam Novels, Stories, Poems and Book Reviews at Aksharathalukal. You can also read all the Latest Stories in Malayalam by following us on Twitter and Facebook
പുതിയ നോവലുകളും കഥകളും ദിവസവും ഇന്‍ബോക്‌സില്‍ ലഭിക്കാന്‍ ന്യൂസ് ലെറ്റർ സബ്‌സ്‌ക്രൈബ് ചെയ്യാം
Hey, I'm loving Kuku FM app 😍
You should definitely try it. Use my code LPLDM59 and get 60% off on premium membership! Listen to unlimited audiobooks and stories.
Download now
©Copyright work - All works are protected in accordance with section 45 of the copyright act 1957(14 of 1957) and shouldnot be used in full or part without the creator's prior permission
💥