അപ്പച്ചി അച്ഛനെ കണ്ടതും കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കരഞ്ഞു,
ഒപ്പം അച്ഛനും,
“ഇവളെ… ഇവളെ കരുതിയാ ശാരദേ മരിക്കാൻ പോലും നിക്ക് പേടി… പിന്നെ ആരാ ൻ്റെ കുട്ടിക്ക്…. ?”
നെഞ്ചിൽ കൈവച്ച് അച്ഛൻ അത് പറയുന്നതാണ് അപ്പച്ചിക്കുള്ള ചായയുമായി വന്നപ്പോൾ കേട്ടത് ,
“എത്രയും പെട്ടെന്ന് അപ്പൂൻ്റെയും തനൂട്ടൻ്റയും കല്യാണം നടത്താം ഏട്ടാ… ന്നട്ട് ഏട്ടനും കൂടി ഞങ്ങടെ കൂടെ… ൻ്റെ മോഹാ… “
അച്ഛൻ്റെ കൈ പിടിച്ച് അപ്പച്ചി പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഉള്ളിൽ ഒരു കൊളളിയാൻ മിന്നി …
ഒരിക്കലും അപ്പേട്ടനെ അങ്ങനെ കണ്ടിട്ടില്ല….
അച്ഛനും അത് ശരിവച്ചു മൂളിയപ്പോൾ തളരുന്നത് പോലെ,
“ചായ ങ്ങട് കൊടുക്കു കുട്ട്യേ..
അച്ഛനത് പറഞ്ഞപ്പഴാ, ചിന്തകളിൽ നിന്ന് തിരികെ എത്തിയത്,
വേഗം അപ്പച്ചിക്ക് ചായ കൊടുത്തു..
ഊണിന് വെള്ളം വച്ച് അരി കഴുകി ഇടുമ്പഴാണ് അപ്പച്ചി അടുക്കളയിൽ എത്തിയത്,
“നിനക്ക് ഇപ്പോ സ്കൂൾ ഉള്ളതല്ലേ?”
എന്ന് ചോദിച്ച് എൻ്റെ കയ്യിലെ അരി വാങ്ങി കഴുകാനായി കൊണ്ടു പോയി …
” ഉം”
വെറുതേ ഒന്ന് മൂളി അപ്പച്ചീടെ പുറകേ പോയി ..
” ന്നട്ടാ ലീവ്?”
അരി കഴുകുന്നതിനിടയിൽ പുറം തിരിഞ് ചോദിച്ചു..
“ഉം … വയ്യാത്ത അച്ഛനെ ഇട്ട് എങ്ങന്യാ പോവാ? മനക്കമ്മ തന്നെയാ ലീവ് എടുത്തോളാൻ പറഞ്ഞേ… അച്ഛന് ഭേദാവാതെ വരണ്ട എന്നും പറഞ്ഞു “
“ഇനീപ്പോ ഏട്ടൻ്റെ അടുത്ത് ഞാനിരിക്കാം തനൂ… കുട്ടി വേണം ച്ചാൽ ജോലിക്ക് പോയി തുടങ്ങിക്കോളു”
അത് കേട്ടപ്പോൾ അനന്തേട്ടൻ്റെ മുഖമാണ് മനസിൽ മിന്നി മറഞ്ഞത്…
“വേ… വേണ്ട! ഞാൻ അച്ഛന് ഭേദാവാണ്ട് എങ്ങടും പോണില്യ അപ്പച്ചീ “
“ഉം “
ഒന്നു മൂളി, അരി കലത്തിലേക്കിട്ടു അപ്പച്ചി…
“നിന്നെ ഒരു കയ്യിലേൽപ്പിക്കുന്നതിനെ പറ്റി പറയാരുന്നു ഞങ്ങൾ….”
എൻ്റെ മുടിയിൽ തഴുകി അപ്പച്ചി അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ മിഴികൾ മെല്ലെ നിലത്തൂന്നി …
” പെൺകുട്ടികൾ ഉള്ള ഒരച്ഛന് , അവളെ നല്ലൊരാളെ ഏൽപ്പിക്കും വരെയും നെഞ്ചിൽ തീയാവും കുട്ട്യേ…. എത്രേം പെട്ടെന്ന് ഏട്ടൻ്റെ ആഗ്രഹം പോലെ ഒക്കെ നടത്തണം നമുക്ക് ട്ടോ…”
നിറമില്ലാതെ ഒന്ന് ചിരിച്ച് മെല്ലെ തിരിഞ്ഞു …
അടുക്കളയിലെ പണികളിൽ എല്ലാം അപ്പച്ചിയും കൂടി …
അച്ഛനുമായി സംസാരിക്കുന്ന അവസരത്തിൽ വേഗം അനന്തേട്ടനുള്ള ഭക്ഷണം എത്തിച്ചു..
“അപ്പച്ചി വന്നിട്ടുണ്ട് “
എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ,
“ന്നാ വേഗം പൊയ്ക്കോ”
എന്ന് പറഞ്ഞു…
എന്തോ കൂടുതൽ നേരം അടുത്തിരിക്കാൻ കഴിയാത്തതിൽ എന്തോ പ്രയാസം പോലെ തോന്നി എനിക്ക് …
ഉണ്ണുമ്പോൾ അപ്പച്ചി കൂടി സഹായിച്ചിട്ടാണെങ്കിലും കറികളെല്ലാം അസലായി എന്ന് പറഞ്ഞ് പുകഴ്ത്തിയിരുന്നു,
അത് കേട്ട് നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ അച്ഛനും എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു..
മനസ് നിറഞ്ഞ് ഞാനും,
കാരണം ആശുപത്രിയിൽ. നിന്ന് വന്നിട്ട് മുറിയിൽ നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങുന്നത് ഇപ്പഴാണ്,
പിടിച്ചിട്ടാണെങ്കിൽ കൂടിയും ….
” വീടൊന്ന് വൃത്തിയാക്കണം, സാധാരണ വരുന്നുണ്ടെന്ന് വിളിച്ച് പറഞ്ഞാൽ തന്നു മോളല്ലേ വൃത്തിയാക്കിയിടാറ്… ഇത്തവണ അവൾക്ക് ഇവിടന്ന് വിട്ട് നിൽക്കാൻ വയ്യാരുന്നല്ലോ?”
അപ്പച്ചി ഉണ്ണുന്നതിനിടക്ക് പറഞ്ഞു..
“ന്നാ നാണിയമ്മയോട് പറയാം അപ്പച്ചീ .. അവര് വന്ന് ചെയ്ത് തരും… “
എന്നു ഞാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ അങ്ങനെ മതി എന്ന് അപ്പച്ചിയും പറഞ്ഞു…
“അനന്തേട്ടാ…”
എന്താ ഒന്നും കഴിച്ചില്ലല്ലോ?”
അപ്പച്ചി സ്വന്തം വീട്ടിലേക്ക് പോയപ്പോൾ അനന്തേട്ടൻ്റെ അരികെ എത്തിയതാണ്,
കൊണ്ട് വന്ന് വച്ച പോലെ പത്രങ്ങൾ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടാണ് ഒന്ന് തുറന്ന് നോക്കിയത്..
ഒന്നും തൊട്ടിട്ട് കൂടെ ഇല്ല …
“ഇതെന്താ അനന്തേട്ടാ….? “
” വിശപ്പില്ല തനൂ “
അനന്തേട്ടൻ്റെ മറുപടി കേട്ട് ദേഷ്യമാണ് വന്നത്,
“വിശപ്പില്ലാത്രെ….
മര്യാദക്ക് കഴിക്കു…
കറി ചോറിൽ ഒഴിച്ച് അനന്തേട്ടന് നേരെ നീട്ടി.. “
ഇത്തിരി നേരം നോക്കി മനസില്ലാ മനസോടെ അത് വാങ്ങി….
കഴിച്ചെന്ന് വരുത്തി പറഞ്ഞു.
” മതി”
എന്ന് ..
കൈ കഴുകിച്ച് പാത്രം നീക്കിവച്ച് അനന്തേട്ടനരികെ ഇരുന്നു ….
“നിക്ക്, അനൂനെ കാണണം അനന്തേട്ടാ “
തല താഴ്ത്തി ഇരുന്നതല്ലാതെ അതിന് മറുപടിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല അനന്തേട്ടൻ….
“എന്താ ഒന്നും മിണ്ടാത്തത്?”
“തനൂ.. അത് … ഞാൻ ”
അസ്വസ്ഥമായിരുന്നു ആ മുഖം ..
” ഞാൻ പോണത് ഇഷ്ടല്ലാത്തോണ്ടാ അനന്തേട്ടാ?”
“അതല്ല, തനൂ…. “
“പിന്നെ….? പിന്നെയെന്താ അനന്തേട്ടാ…?”
ആ മുഖത്തെ അസ്വസ്ഥത ഒരു തരം ദേഷ്യത്തിന് വഴിമാറിയിരുന്നു…
” അവിടെ, അമ്മയെയും നിൻ്റെ കൂട്ടുകാരിയെയും കൂടാതെ ഒരു മനുഷ്യ ജീവി കൂടെ ഉണ്ട് …..
എൻ്റെ രഞ്ചൻ്റെ പാവം അമ്മച്ചി,
മകൻ പണക്കാരനായി സ്വന്തം അസുഖം ഭേദാക്കി… ഇനി സ്വസ്ഥമായി അവൻ്റെ കൂടെ ജീവിക്കാൻ ആറ്റു നോറ്റിരിക്കണ പാവം..
നീ അനന്തേട്ടൻ്റെ കാര്യം പറയുമ്പോ, ആ അമ്മയും ചോദിക്കും അവരുടെ മകനെ പറ്റി ..
ഒരിക്കലും തിരിച്ചു വരാത്തവനെ പറ്റി…
എന്തു പറയും നീ….??
പണം മോഹിച്ച് ചെന്ന് പെട്ട യിടത്ത് അവൻ തീർന്നെന്നോ?
അവനെ ആരൊക്കെയോ ഇഞ്ചിഞ്ചായി ഇല്ലാതാക്കി എന്നോ?
ആ നിമിഷം മരിക്കും അവർ..
ചങ്കുപൊട്ടി… “
ശബ്ദം ഉയർത്തി എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞ്
മുഖം പൊത്തി കരയുന്നവനെ കണ്ട് സഹതാപം തോന്നി…
” അനന്തേട്ടാ “
എന്ന് വിളിച്ച് ആ തോളിൽ കൈ വച്ചതും
എന്നെ ഇറുകെ പുണർന്നു അനന്തേട്ടൻ…
ആ നെഞ്ച് ക്രമാതീതമായി ഉയരുകയും താഴുകയും ചെയ്തപ്പോൾ അറിഞ്ഞിരുന്നു
കരയുകയാണെന്ന്,
ഉള്ളിൽ കൊണ്ട് നടക്കുന്ന പിരിമുറക്കത്തെ
പുറത്തേക്കൊഴുക്കുകയാണ് എന്ന് ….
” അതിന്, ഞാൻ അനന്തേട്ട നെ പറ്റി ഒന്നും പറയാതിരുന്നാൽ പോരേ?”
ചേർത്ത് പിടിച്ച് കരയുന്നവനോട് ചോദിച്ചു,
“ഉം”
എന്ന് മൂളി അനന്തേട്ടൻ എന്നിൽ നിന്നും വേർപിരിഞ്ഞു,
“ഞാൻ…. സോറി തനൂ.. എൻ്റെ ഉള്ളിൽ ആ അമ്മച്ചീടെ മുഖം മാത്രമേ ഉള്ളൂ..
രഞ്ചനെവിടെ എന്ന് ചോദിക്കുന്ന അമ്മച്ചീടെ മുഖം…
അത് മത്രാ ഇപ്പോ സ്വപ്നം കാണുന്നതും …
അതാ ഞാൻ എന്തൊക്കെയോ..
കൃത്യമായി അനുവും അമ്മയും ഉള്ള ഇടം പറഞ്ഞ് തന്നു അനന്തേട്ടൻ….
” അച്ഛനെ അപ്പച്ചിയെ ഏൽപ്പിച്ച് നാളെ തന്നെ ഞാൻ പോകുമെന്ന് അനന്തേട്ടനോട് ഉറപ്പ് പറഞ്ഞു ..
ഒന്നും മറുപടി പറഞ്ഞില്ല,
തല താഴ്തി അങ്ങനെ ഇരുന്നു..
പെട്ടെന്നാണ് ഉമ്മറത്ത് കോളിംഗ് ബെൽ അടിക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടത്…
”അപ്പച്ചി തിരിച്ചെത്തി തോന്നുന്നു..
ഞാനങ്ങട് ചെല്ലട്ടേ അനന്തേട്ടാ “
എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ,
തലയാട്ടി സമ്മതം തന്നു…
വീണ്ടും മുഴങ്ങിക്കേട്ടു കാളിംഗ് ബെൽ,
വേഗം ചെന്ന് വാതിൽ തുറന്നു..
മുന്നിലുള്ള ആളെ കണ്ട് പെട്ടെന്ന് ഉള്ളിൽ ഒരു കൊള്ളിയാൻ മിനി…
” ഗൗതം സർ”
അതും യൂണി ഫോമിൽ…
തൊണ്ട വരളും പോലെ തോന്നി…
പ്രജ്ഞയറ്റ് വീഴും പോലെ …
” ഗൗതം സർ”
ഉള്ളിലെ ഭയം പുറത്ത് കാണുമോ എന്നായിരുന്നു എൻ്റെ ചിന്ത മുഴുവൻ,
” ശങ്കര മാമൻ?”
.i
“കിടക്കാ.. മുറിയിൽ ഉണ്ട്”
ചിരിയോടെയാണ് ചോദിച്ചത് , അതു കൊണ്ട് തന്നെ ഉള്ളിലെ പിരിമുറുക്കത്തിന് ഇത്തിരി അയവ് വന്നു…
ഗൗതം സാറിൻ്റെ കൂടെ ഞാനും അകത്തേക്ക് പോയി..
അസ്വാഭാവികമായി ഒന്നും തന്നെ ഗൗതം സർ സംസാരിച്ചില്ല എന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു…
പക്ഷെ,
“ഇവിടെയാരാ വന്നത്?”
എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ പെട്ടെന്ന് ഞെട്ടി സാറിനെ നോക്കി..
ഞാനെന്തെങ്കിലും പറയും മുമ്പ്,
“എൻ്റെ പെങ്ങള് ശാരദ, തമിഴ്നാട്ടിലുള്ള…. അവളാ വന്നത് “
എന്ന് അച്ഛൻ പറഞ്ഞു,
അപ്പഴാ ശ്വാസം നേരെ വീണത്….
” ഞാനിറങ്ങാ… ”
എന്നും പറഞ്ഞ് വീണ്ടും ഇത്തിരി പണം മിണ്ടാതെ അച്ഛൻ കിടക്കുന്ന തലയിണക്കടിയിൽ വച്ചു..
” കുത്തേ! ഇത് ..?”
എന്ന് അച്ഛൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ,
” ആവശ്യം വരും “
എന്നും പറഞ്ഞ് ഗൗതം സാർ ഇറങ്ങി…
” മുറ്റത്തിറങ്ങി പോവാൻ തുടങ്ങിയതും എന്തോ മറന്നെന്ന പോലെ തിരികെ എത്തി,
“അതേ തന്മയ, തൻ്റെ അപ്പച്ചിക്കാണോ മുറിവ് പറ്റിയത്?”
എന്ന് മുഖത്ത് നോക്കി ചോദിച്ചു,
“എന്താ?”
എന്ന് തിരികെ ചോദിച്ചപ്പോൾ,
“അല്ലാ! ഞാനന്ന് കാണിച്ചു തന്നിരുന്നല്ലോ ഞങ്ങൾ അന്വേഷിക്കുന്ന ഒരാളെ പറ്റി,
കയ്യിൽ കിട്ടിയതായിരുന്നു ..
പക്ഷെ രക്ഷപ്പെട്ടു കളഞ്ഞു,
നല്ലവണ്ണം കിട്ടിയിട്ടുണ്ട് അവന് …
അവരുടെ തന്നെ ഗ്യാങ്ങിൻ്റെ കയ്യിൽ നിന്ന് 1
വെട്ടി പരിക്കേറ്റ നിലയിൽ പക്ഷെ അടുത്തെത്തിയപ്പോഴേക്ക് ആരോ…..
എവിടെയെങ്കിലും ചികിത്സക്കായി എത്തിയോ എന്നായി പിന്നെ അന്വേഷണം..
ഇവിടത്തെ പി എച്ച് സിയിലെ ഡോക്ടർ പറഞ്ഞു താൻ വന്ന് മുറിവിനുള്ള മരുന്നും മറ്റും വാങ്ങി എന്ന് ..
ആർക്കാ അപ്പച്ചിക്കാണോ മുറിവ് ??”
ആ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി നിന്നപ്പോൾ ശരീരം വിറകൊള്ളുന്നുണ്ടായിരുന്നു ..
യാന്ത്രികയായി അതെ എന്ന് തലയാട്ടി,
ഒന്നിരുത്തി മൂളി ഗൗതം സാർ പോയി ..
വല്ലാത്ത ഭയം തോന്നാൻ തുടങ്ങി എനിക്ക്,
.
അനന്തേട്ടൻ പറഞ്ഞത് വച്ച് നോക്കുമ്പോൾ ഇത് തന്നെ യാണ് വീട്…
വീട് എന്നു പറഞ്ഞാൽ കുറഞ്ഞ് പോകും
കൊട്ടാരം തന്നെ,
ഇത് സ്വന്തമാക്കാനോ അനന്തേട്ടാ സ്വന്തം ജീവിതം കളഞ്ഞത്,
എന്നിട്ടെന്ത് നേടി…
പേടിച്ച് വിറച്ച് ജീവിക്കുന്നു…
ഗൗതം സർ ഇന്നലെ വന്നപ്പോൾ അറിഞ്ഞതാണ് നിമിഷ നേരത്തേക്കാണെങ്കിൽ കൂടി ഭയം എത്രത്തോളം ഭീകരമാണെന്ന്,
ഓരോ നിമിഷവും ഭയന്ന് മരിച്ച് ജീവിക്കുക എന്നാൽ….
സ്വയം വരുത്തി വച്ചതല്ലേ, പണത്തിൻ്റെ പേരിൽ …
അളവറ്റ് സമ്പാദിച്ചു…
പക്ഷെ എന്തിന്?
ആർക്കു വേണ്ടി?
പ്രയോജനപ്പെടില്ലെങ്കിൽ പണത്തിന് കടലാസു കഷണത്തിൻ്റെ വില പോലും ഇല്ല, ….
കുറേ പറഞ്ഞതാണ് അനന്തേട്ടൻ ഇപ്പോ പോണ്ട എന്ന്..
ഞാനാണ് സമ്മതിക്കാതെ വാശി പിടിച്ചത് അനുവിനെ കാണണം എന്ന്…
ഒടുവിൽ അച്ഛനെ അപ്പച്ചിയെ ഏൽപ്പിച്ച് ,
ചായ്പ്പിൽ അനന്തേട്ടനുള്ളതൊക്കെ ഒരുക്കി
അഴിവാതിൽ പുറത്ത് നിന്ന് പൂട്ടി ഇറങ്ങി….
വലിയ ഗേറ്റ് തുറന്ന് മുറ്റത്ത് കൂടെ ഒത്തിരി ഉണ്ടായിരുന്നു വീട്ടിലേക്ക് നടക്കാൻ,
മെല്ലെ ആ കൊട്ടാരം മുഴുവൻ ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു..
രണ്ട് നിലയിലായി നിൽക്കുന്ന ഇങ്ങനെത്തേ വീട് സിനിമയിൽ മാത്രമേ കണ്ടിട്ടുള്ളൂ,
കോളിംഗ് ബെൽ അമർത്തുമ്പോൾ എന്തിനോ ഹൃദയം വല്ലാത്ത വേഗതയിൽ മിടിച്ചിരുന്നു..
അനുവിൻ്റെ അമ്മയാണ് വാതിൽ തുറന്നത്…
“തനൂ…. മോളെ, “
എന്ന് പറഞ്ഞ് കെട്ടിപ്പിടിക്കുമ്പോൾ മിഴികൾ നിറഞ്ഞ് തൂവി …
ശബ്ദം കേട്ട് മധ്യവയസ്കയായ ഒരു സ്ത്രീ അങ്ങോട്ടേക്ക് വന്നു…
“രഞ്ചൻ്റെ അമ്മച്ചി “
അവരെ ഒരു നോട്ടം കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ അത് മനസിലായി കാരണം ര ഞ്ചനും ഇതേ ഛായ!
അവരെ തന്നെ ഞാൻ നോക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടാവണം
അനൂൻ്റെ അമ്മ പറഞ്ഞത്,
“ഇത് അനന്തുട്ടന്റെ കൂട്ടുകാരൻ്റെ അമ്മയാ എന്ന് “
നിഷ്കളങ്കമായി ചിരിക്കുന്ന ആയമ്മയെ കണ്ടതും ഉളളിൽ എന്തോ നോവ് കിനിഞ്ഞിറങ്ങും പോലെ ..
” വന്ന കാലിൽ നിൽക്കാതെ അകത്തേക്ക് വരൂ മോളെ “
എന്ന് അമ്മ ക്ഷണിച്ചപ്പോൾ കണ്ണുകൾ എല്ലായിടത്തും പരതി നടന്നു….
ഒടുവിൽ ക്ഷമ കെട്ടാണ് ചോദിച്ചത്
” അനു….??”
രണ്ടു മുഖത്തും സങ്കടം നിറയുന്നത്
ഏറെ വിഷമത്തോടെ അമ്മയുടെ കൈകൾ അടച്ചിട്ട മുറിയിലേക്ക് നീണ്ടു ….
മുറിയുടെ വാതിക്കലേക്കും അമ്മയുടെ മുഖത്തേക്കും മാറി മാറി നോക്കി….
ഒന്നും മിണ്ടാതെ മിഴി തുടക്കുന്ന അമ്മയെ ഒന്ന് നോക്കി ഞാനാ മുറിയുടെ വാതിൽ മെല്ലെ തുറന്നു..
കട്ടിൽ കാലിൽ ചാരി എവിടെയോ മിഴിനട്ട് ഇരിക്കുന്നുണ്ട് എന്റെ അനു…
നീണ്ട ഇടതൂർന്ന മുടി കഴുത്തിനൊപ്പം വെട്ടിയിരിക്കുന്നു ..
കഴിക്കാൻ കൊണ്ട് വച്ചതാവണം ഒരു പാത്രത്തിൽ പകുതി കഞ്ഞിയുണ്ട്, ബാക്കി തട്ടിത്തെറുപ്പിച്ചിട്ടാവണം നിലത്ത് തൂവി പോയിട്ടുണ്ട് ..
ചങ്കു പിടഞ്ഞു പോയി ൻ്റെ അനുവിനെ കണ്ടപ്പോൾ …..
” അ….. അനൂ… മോളെ “
അത്രയും വിളിച്ചപ്പോൾ തന്നെ തൊണ്ടയിൽ എന്തോ കുരുങ്ങിയ പോലെ,
വീണ്ടും ഒച്ച പൊന്താത്ത പോലെ,
വിളി ചെവിയിൽ എത്തിയാവണം മെല്ലെ പാതി വരെ ഒന്ന് മുഖം ചെരിച്ച് നോക്കി വീണ്ടും അവൾ എങ്ങോ നോക്കിയിരിക്കാൻ തുടങ്ങിയത്…
ഓടി ചെന്ന് ഒന്ന് കുലുക്കി വിളിച്ചു,
ഞാൻ വിളിച്ചിട്ടും അറിയാതെ ഇരിക്കുന്നവളെ,
“തനുവാടാ… മനസിലായില്ലേ???”
എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ കുഞ്ഞുങ്ങളെ പോലെ അവളെന്നെ നോക്കി,
ആ മുഖത്ത് ചിരിയോ കരച്ചിലോ മിന്നിമറഞ്ഞു …
“സ്വപ്നാ….. ഇത് സ്വപ്നാ, ൻ്റെ തനു വരില്ല “
എന്ന് പറഞ്ഞവൾ ആർത്ത് കരഞ്ഞു…
” അല്ലാ… അല്ലടാ…. സ്വപ്നല്ല, നിൻ്റെ തനു തന്നെയാ…. മനസിലായില്ലേടാ …..”
എന്ന് പറഞ്ഞവളെ ഇറുകെ പുണരുമ്പോൾ അവളും കരയുകയായിരുന്നു ….
” അമ്മേ… തനു.. ൻ്റെ തനൂ… ആൻ്റിയമ്മേ… തനു… “
എന്ന് എന്റെ കൈ പിടിച്ച് കൊണ്ടുപോയി അവരെ കാണിക്കുകയായിരുന്നു ശേഷം അവൾ ….
മുറിയിൽ നിന്നിറങ്ങിയവളെ, സംസാരിക്കുന്നവളെ അവരും അത്ഭുതത്തോടെ നിറമിഴിയാലെ നോക്കി….
കുറേ നേരം സംസാരിച്ചപ്പോൾ,
എല്ലാം മിഴിനീരിൽ ഒഴുക്കി കളഞ്ഞപ്പോൾ പതിയേ അവളെൻ്റെ പഴയ അനുവായി …
അത് കണ്ട് അമ്മ കണ്ണീർ വാർത്ത് പറഞ്ഞു
“ന്റെ കുഞ്ഞ് ഇപ്പോ ഇല്ലാണ്ടായി പോയല്ലോ? ഇത് കാണാൻ എന്ന് .. “
അപ്പോൾ വീറോടെ അനു ചോദിച്ചത് കേട്ടു അന്നത്തെ പോലെ വീണ്ടും ഞങ്ങളെ പിരിക്കാനാണോ എന്ന്:
അന്ന് എന്നോട് യാത്ര പോലും പറയാൻ സമ്മതിക്കാതെ കൊണ്ട് പോയതിന് ശേഷം അനു മിണ്ടിയിട്ടേ ഇല്ല എന്ന് അനന്തേട്ടൻ പറഞ്ഞത് ഓർത്തു …
ഇപ്പഴും ദുബായിൽ അവർക്ക് വേണ്ടി കഷ്ടപ്പെടാണ് എന്ന് തന്നെ ആയിരുന്നു അവര് വിശ്വസിച്ചത് …
രണ്ട് മൂന്ന് ദിവസായി വിളിച്ചിട്ട് എന്ന ആവലാതിയും പങ്കു വച്ചു..
പക്ഷെ പറഞ്ഞിരുന്നത്രെ എന്തോ പുതിയ ജോലി കൂടെ ചെയ്യണം ഇനി വിളിക്കാൻ വല്ലപ്പോഴും മാത്രമേ സാധിക്കു എന്ന് ..
ര ഞ്ചൻ്റെ അമ്മച്ചിയും വേഗം കൂട്ടായി …
ഒരു പാവം ..
പറഞ്ഞത് മുഴുവൻ മകനെ പറ്റി,
” മോള് കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ എന്ന് പറഞ്ഞ് ബൈബിളിൽ സൂക്ഷിച്ച് വച്ച ഫോട്ടോയുമെടുത്ത് കാണിച്ച് തന്നു…
ഉള്ളിൽ ആർത്ത് കരഞ്ഞ് എല്ലാം വരുത്തി തീർത്ത മങ്ങിയ ചിരിയോടെ നോക്കി കണ്ടു..
പ്രതീക്ഷകളും സ്വപ്നങ്ങളും ആ അമ്മച്ചി പങ്കുവച്ചപ്പോൾ,
ഉള്ളിൽ മുഴുവൻ ഒരിക്കലും തിരിച്ച് വരാത്ത അവരുടെ മകൻ്റെ മുഖമായിരുന്നു ..
അവൻ്റെ വിയോഗം ആ ഒരാൾക്കായി മാത്രം ജീവിക്കുന്ന ഈ അമ്മക്ക് താങ്ങാൻ നീ കരുത്ത് നൽകണേ എന്ന പ്രാർത്ഥനയായിരുന്നു …
ഒടുവിൽ യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങുമ്പോൾ അനു വിടുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല
ഒടുവിൽ അച്ഛൻ്റ വയ്യായ്ക പറഞ്ഞ് മനസിലാക്കിയാണ് ഇറങ്ങിയത്,
അതും ഉടൻ തിരികെ എത്തും എന്ന ഉറപ്പ് കൊടുത്ത്,
വേഗം കിട്ടിയ ബസിൽ കയറി നാട്ടിലെത്തി വീട്ടിലേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ കണ്ടു കുറച്ച് മുന്നിൽ പോകുന്നയാളെ,
(തുടരും)
ഇവിടെ കൂടുതൽ വായിക്കുക
അക്ഷരത്താളുകൾ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച എല്ലാ നോവലുകളും വായിക്കുക
അക്ഷരത്താളുകൾ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച എല്ലാ കഥകളും വായിക്കുക
Title: Read Online Malayalam Novel Anandhan written by Niharika Neenu
About Author
Unlock Your Imagination: Start Generating Stories Now! Generate Stories
Get all the Latest Online Malayalam Novels, Stories, Poems and Book Reviews at Aksharathalukal. You can also read all the Latest Stories in Malayalam by following us on Twitter and Facebook
പുതിയ നോവലുകളും കഥകളും ദിവസവും ഇന്‍ബോക്‌സില്‍ ലഭിക്കാന്‍ ന്യൂസ് ലെറ്റർ സബ്‌സ്‌ക്രൈബ് ചെയ്യാം
Hey, I'm loving Kuku FM app 😍
You should definitely try it. Use my code LPLDM59 and get 60% off on premium membership! Listen to unlimited audiobooks and stories.
Download now
©Copyright work - All works are protected in accordance with section 45 of the copyright act 1957(14 of 1957) and shouldnot be used in full or part without the creator's prior permission