കോടതിയിൽ നിന്നും വന്ന കാശി പിറ്റേന്ന് കൊച്ചിയിലേക്ക് തിരിച്ച് പോവാനിരുന്നെങ്കിലും സേതുവിന്റെ കൂടെ ഒന്ന് രണ്ട് ആവശ്യങ്ങൾക്ക് പോവേണ്ടി വന്നതിനാൽ തിരിച്ച് പോക്ക് രണ്ട് ദിവസത്തിന് ശേഷമാക്കിയിരുന്നു..
കാശി വീട്ടിലുണ്ടായിരുന്ന സമയങ്ങളിൽ ഒരിക്കൽ പോലും അനഘ അവനെ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നില്ല..
അവളുടെ ഈ ഒഴിഞ്ഞുമാറ്റം അവന് നിരാശയും വേദനയും നൽകിയിരുന്നു..
അനഘ റൂമിൽ വിശ്രമിക്കുന്ന സമയത്തായിരുന്നു സേതു അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നത്..
അയാളുടെ കൈയ്യിൽ കുറച്ച് പേപ്പർസ് ഉണ്ടായിരുന്നു..
സേതുവിനെ കണ്ട് അനഘ പതിയെ എഴുന്നേറ്റിരുന്നു..
സേതു അനഘയ്ക്ക് അടുത്ത് വന്നിരുന്നു പറഞ്ഞ് തുടങ്ങി..
സേതു-“മോളേ..ഇത് വീണയ്ക്ക് അവകാശപ്പെട്ട സ്വത്തുക്കളാണ്..അവളുടെ പേരിലുള്ള കമ്പനിയുടെയും മറ്റും ആധാരവും..അത് ഇത് വരെ ഞാനു സതീഷനും നോക്കി നടത്തിയിരുന്നു..ഇനി ഇപ്പോൾ മോളുടെ കൈയ്യിൽ ഇരുന്നോട്ടെ ഇതെല്ലാം..”
അനഘ-“എന്തിനാ അച്ഛാ ഇതൊക്കെ..ഇത്രയും കാലം അച്ഛനും ചെറിയമ്മാവനും അല്ലേ നോക്കിയത്..ഇനിയും ഇത് നിങ്ങളുടെ കൈയ്യിൽ തന്നെ നിന്നോട്ടെ..എനിക്ക് ഇതിന്റെ ഒന്നും ആവശ്യമില്ല..”
സേതു-“അതല്ല മോളേ..ഇതിന്റെയെല്ലാം അവകാശി ഇനി മോളാണ്..ഞാനും സതീഷനും അത് നോക്കി നടത്തുന്നു എന്ന് മാത്രം..”
അനഘ-“വേണ്ട അച്ഛാ..എനിക്ക് ഈ സ്വത്തോ പണമോ ഒന്നും വേണ്ട..ഇതുവരെ ഇതൊന്നും ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നിട്ടില്ല..എനിക്ക് നിങ്ങളുടെയെല്ലാവരുടെയും സ്നേഹം മാത്രം മതി..”
സേതു-“എന്നാലും മോളേ..”
അനഘ-“അച്ഛൻ എന്നെ സ്വന്തം മോളെപോലെ അല്ലേ കാണുന്നത്..”
സേതു-“അതെ..”
അനഘ-“എന്നാൽ ഈ മോള് പറയുന്നത് അച്ഛൻ കേൾക്കില്ലേ..?”
സേതു-“ശരി..ഡോക്യുമെന്റ്സ് എന്റെ കൈയ്യിൽ നിന്നോട്ടെ..പക്ഷേ എല്ലാത്തിന്റെയും അവകാശി എന്നും മോള് മാത്രം ആയിരിക്കും..”
സേതു അനഘയുടെ തലയിൽ തലോടി പുറത്തേക്ക് നടന്നു..
..
ഭവാനി-“രണ്ട് ദിവസം കൂടെ നിന്നിട്ട് പോയാൽ പോരെ മോനേ..?”
കാശി കൊച്ചിയിലേക്ക് പോവാനായി ബാഗിലേക്ക് എടുത്ത് വെക്കുകയായിരുന്നു..ഭവാനിയും ഉണ്ടായിരുന്നു അവന്റെ കൂടെ…
കാശി-“പോര അമ്മേ..എത്രയും പെട്ടന്ന് ഹോസ്പിറ്റലിന്റെ ജോലികളെല്ലാം പൂർത്തിയാക്കി ഓപ്പൺ ചെയ്യണം..അതിന്റെ തിരക്കിലായത് കൊണ്ടാ അമ്മേ..”
ഭവാനി-“അത് കൊണ്ട് മാത്രം ആണോ..?”
കാശി ഡ്രസ്സ് ബാഗിലാക്കുന്നത് നിർത്തിവെച്ച് ഭവാനിയെ ഒന്ന് നോക്കി..
കാശി-“അതെന്താ അമ്മേ അങ്ങനെ ചോദിച്ചത്..?”
ഭവാനി-“എന്തോ അമ്മക്ക് അങ്ങനെ തോന്നി..നീയും ലച്ചുമോളും തമ്മിൽ ആദ്യത്തെപോലെ സംസാരിക്കുന്നൊന്നും ഇല്ല..രണ്ട് പേരുടെയും പരിചയമില്ലാത്തവരുടെത് പോലെയുള്ള പെരുമാറ്റവും..”
കാശി ഭവാനിയുടെ അടുത്ത് ഇരുന്ന് അവരുടെ തോളിലേക്ക് തലവെച്ചു…
ഭവാനി-“എന്താടാ..?”
കാശി ഭവാനിയോട് നടന്നതെല്ലാം പറഞ്ഞ് കൊടുത്തു..
ഭവാനി-“അതാണോ അന്ന് നീ പെട്ടന്ന് പോവണം എന്ന് പറഞ്ഞ് പോയത്..?”
കാശി-“മ്മം..”
ഭവാനി കാശിയുടെ മുഖം തോളിൽ നിന്നു ഉയർത്തി അവന് അഭിമുഖമായി ഇരുന്നു..
ഭവാനി-“മോനേ..നിന്റെ ഇഷ്ടം അറിഞ്ഞാൽ അവൾ പ്രതികരിക്കും എന്ന് നിനക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നോ..?”
കാശി-“അറിയാമായിരുന്നു.എന്നാലും അവളുടെ ഈ അവഗണന കാണുമ്പോൾ വല്ലാതെ വേദന തോന്നുന്നു..”
ഭവാനി-“ടാ..അവള് നിന്നെ ഇതുവരെ ഒരു നല്ല സുഹൃത്തായിട്ട് മാത്രമാണ് കണ്ടിരുന്നത്..
എന്നാൽ നിന്റെ ഉള്ളിൽ അവളോട് സൗഹൃദത്തിൽ കവിഞ്ഞൊരു ഇഷ്ടം ഉണ്ടെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയാൽ അത് അംഗീകരിക്കാൻ അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞെന്ന് വരില്ല..
അത് നിന്നോടുള്ള ഇഷ്ടക്കേട് കൊണ്ടോ വെറുപ്പ് കൊണ്ടോ ആവില്ല..
അങ്ങനെ ആയിരുന്നെങ്കിൽ നിന്റെ വാക്കിന് വില കൽപ്പിക്കാതെ അവൾ അന്ന് തന്നെ തറവാട്ടിലേക്ക് പോവുമായിരുന്നു..
ആദ്യ വിവാഹത്തിൽ തന്നെ ആ കുട്ടിയുടെ മനസ്സ് നന്നായി വേദനിച്ചിട്ടുണ്ട്..
ഇനിയും അത് ആവർത്തിച്ചാലോ എന്നുള്ള ഭയം അവളുടെ മനസ്സിൽ ഉണ്ടാകും..”
കാശി-“അറിയാം അമ്മേ..അവൾക്ക് വേണ്ടയത്രയും സമയം എടുത്തോട്ടെ..ഞാൻ കാത്തിരുന്നോളാം..”
ഭവാനി അവനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ച് നെറുകയിൽ ഉമ്മ
വെച്ചു..
…….
അനഘക്ക് ഡേറ്റ് ആവാനുള്ളതിന്റെ പത്ത് ദിവസം മുന്നേ ആണ് കാശി പിന്നെ വീട്ടിലേക്ക് വന്നത്..
രാത്രി ഉറക്കത്തിൽ ഒരു വേദന പോലെ തോന്നിയപ്പോഴാണ് അനഘ എഴുന്നേറ്റത്..പതിയെ ചരിഞ്ഞ് എഴുന്നേറ്റ് തൊട്ടടുത്ത ടേബിളിൽ വെച്ചിരുന്ന വെള്ളം എടുത്ത് കുടിച്ചു..
കുറച്ച് സമയം കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും വേദന കൂടുന്നതായി അനഘക്ക് തോന്നി…
അവൾ അടുത്ത് കിടക്കുന്ന ഭവാനിയെ വിളിച്ച് ഉണർത്തി..
രാത്രി പെട്ടന്ന് എന്തെങ്കിലും ആവശ്യം വന്നാലോ എന്ന് കരുതി ഭവാനി ഇപ്പോൾ അനഘയുടെ കൂടെയായിരുന്നു കിടത്തം..
ഭവാനി പെട്ടന്ന് എഴുന്നേറ്റ് വാതിൽ തുറന്നു..
സേതുവിനെ വിളിച്ച് അയാൾ വേഗം മുകളിലേക്ക് ചെന്ന് കാശിയെ വിളിച്ചുണർത്തി..
ബഹളം കേട്ട് വിച്ചുവും എഴുന്നേറ്റിരുന്നു..
സേതു വിവരം പറഞ്ഞതും കാശി വെപ്രാളപ്പെട്ട് താഴേക്ക് ഓടി ചെന്നു..
അപ്പോഴേക്കും അനഘ വേദന സഹിക്കാൻ കഴിയാതെ ഉറക്കെ കരയുകയായിരുന്നു..
ഒരുനിമിഷം പോലും പാഴാക്കാതെ കാശി അനഘയെ കോരിയെടുത്ത് കാറിനടുത്തേക്ക് ചെന്നു..
പിന്നാലെ തന്നെ ബാഗുമായി ഭവിനിയും വിച്ചുവും ചെന്നു..
വീട് പൂട്ടി സേതുവും പെട്ടന്ന് വന്ന് കയറി കാശിയുടെ കാർ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് പാഞ്ഞു…
വീട്ടിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങുന്നതിന് മുമ്പ് തന്നെ കാശി പ്രിയയെ വിളിച്ച് വിവരം പറഞ്ഞിരുന്നു..
ഹോസ്പിറ്റലിലെത്തിയതും അനഘയെ നേരെ ലേബർ റൂമിലേക്ക് കയറ്റി..
കാശി ആകെ ടെൻഷനായി ചെയറിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു..
അവന്റെ അടുത്ത് വന്നിരുന്ന് ഭവാനി കാശിയുടെ കൈകളിൽ പിടിച്ച് അവനെ സമാധാനിപ്പിച്ചു..
അനഘ വേദന സഹിക്കാൻ കഴിയാതെ കരയുകയായിരുന്നു..
എല്ലുകൾ മുഴുവൻ നുറുങ്ങുന്ന വേദനയുടെ അവസാനം തന്നിൽ നിന്ന് എന്തോ വേർപെട്ടത് പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി…
അപ്പോഴേക്കും അനഘ തളർന്നിരുന്നു…
നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾക്കിടയിലൂടെ പ്രിയയുടെ കൈകളിൽ കിടന്ന് കരയുന്ന തന്റെ ജീവനെ അവൾ കണ്ടു..
അവളുടെ മുഖത്ത് സന്തോഷത്താൽ നിറങ്ങ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു…
“എന്റെ കുഞ്ഞ്.”
അവൾ പതിയെ മൊഴിഞ്ഞു..
അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ പതിയെ മയക്കം വന്ന് മൂടി…
മണിക്കുറുകൾ കഴിഞ്ഞു കാണും ലേബർ റൂമിന്റെ വാതിൽ തുറന്ന്ശഒരു നെഴ്സ് പുറത്തേക്ക് വന്നു…
“അനഘ ലക്ഷ്മിയുടെ കൂടെയുള്ളവർ ആരാ..?”
അത് കേട്ടതും അവർ അങ്ങോട്ട് ചെന്നു…
“പ്രസവിച്ചു ട്ടോ..പെൺകുഞ്ഞാ..”
നേഴ്സ് പറഞ്ഞത് കേട്ട് കാശിക്ക് എന്തെന്നില്ലാത്ത സന്തോഷം തോന്നി..
കാശി-“ലക്ഷ്മി..?”
“അമ്മയും കുഞ്ഞും സുഖമായിരിക്കുന്നു…”
നേഴ്സ് അകത്തേക്ക് പോയി…
കുറച്ച് കഴിഞ്ഞതും വെള്ള തുണിയിൽ പൊതിഞ്ഞ് കുഞ്ഞ് മാലാഖയെ അവർക്കടുത്തേക്ക് കൊണ്ട് വന്നു..
ഇളം റോസ് കളറിലുള്ള ആ കുഞ്ഞ് മുഖം കണ്ടതും കാശിയുടെ ഉള്ളിൽ വാത്സല്യം നിറഞ്ഞു..
അവളെ കൈകളിൽ ഏറ്റ് വാങ്ങാൻ കാശിയുടെ മനം തുടിച്ചു..
അവന്റെ മനസ്സ് അറിഞ്ഞെന്ന പോലെ ഭവാനി അവനടുത്തേക്ക് നടന്ന് അവന്റെ കൈകൾക്കടിയിൽ തന്റെ കൈകൾ വെച്ചു..
നെഴ്സ് കുഞ്ഞിനെ കാശിയുടെ കൈകളിലേക്ക് വെച്ച് കൊടുത്തു…
അവൻ പതിയെ കുഞ്ഞിന്റെ നെറ്റിയിൽ പതിയെ ചുണ്ടുകളമർത്തി..
കാശിയുടെ താടി അവളുടെ സുഖമായ ഉറക്കത്തിന് തടസ്സം ഉണ്ടാക്കി..
അവൾ ഒന്ന് ഞെരങ്ങി പതിയെ കുഞ്ഞി കണ്ണുകൾ തുറന്ന് നോക്കി..
കാശി-“കുഞ്ഞാറ്റേ…അച്ഛേടെ മുത്തേ..”
അവൻ പതിയെ പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് അവളെ തന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ചു..
അച്ഛന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെ ചൂടേറ്റ് കുഞ്ഞാറ്റ കണ്ണുകളടച്ച് സുഖമായി ഉറങ്ങി…
കുറച്ച് കഴിഞ്ഞതും നെഴ്സ് വന്ന് കുഞ്ഞിനെ തിരികെ വാങ്ങി…
കുറച്ച് സമയം കഴിഞ്ഞതും അനഘയെ റൂമിലേക്ക് മാറ്റി..
തളർന്ന് മയങ്ങുന്ന അനഘയുടെ അടുത്തായി കസേരയിട്ട് കാശി ഇരുന്നു..
അവളുടെ നെറ്റിയിലേക്ക് വീണ് കിടന്ന മുടിയിഴകളെ അവൻ പതിയെ കൈകളാൽ പിന്നോട്ടാക്കി..
ഭവാനി അവനടുത്തായി വന്ന് നിന്ന് തോളിൽ പിടിച്ചു..
കാശി-“പാവം..നല്ല ക്ഷീണം കാണും..”
ഭവാനി-“ലച്ചൂന് മാത്രമല്ല..പ്രസവിച്ച് കഴിഞ്ഞാൽ എല്ലാ സ്ത്രീകൾക്കും ക്ഷീണം ഉണ്ടാകും..”
ഭവാനി കാശിയെ കളിയാക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു..കാശി അവർക്ക് നേരെ മുഖം കൂർപ്പിച്ച് നോക്കി..
അൽപസമയത്തിന് ശേഷം നേഴ്സ് കുഞ്ഞിനെ കൊണ്ട് വന്നു..
കുഞ്ഞിനെ കിടത്തിയതും അനഘയുടെ സാന്നിധ്യം അറിഞ്ഞെന്നോണം കുഞ്ഞ് കരയാൻ തുടങ്ങി..
അനഘ പതിയെ കണ്ണുകൾ തുറന്ന് തന്റെ അരികിൽ കിടക്കുന്ന പൊന്നോമനെ നോക്കി..
കുഞ്ഞ് കരയുന്നത് കണ്ടതും അവൾക്കാകെ വെപ്രാളമായി..
ഭവാനി-“കള്ളിക്ക് വിശക്കുന്നുണ്ടാവും..അതാ ഈ കരച്ചിൽ..”
ഭവാനി കാശിയെ ഒന്ന് നോക്കി..കാര്യം മനസ്സിലായത് പോലെ അവൻ എഴുന്നേറ്റ് പുറത്തേക്കിറങ്ങി ഡോറടച്ചു..
ഭവാനി അനഘയെ പിടിച്ച് ചുമരിലേക്ക് ചാരി ഇരുത്തിച്ചു..
കുഞ്ഞിനെ എടുത്ത് അനഘയുടെ കൈകളിലേക്ക് വെച്ച് കൊടുത്തു..
ഒരു താങ്ങിനായി അവളുടെ കൈകൾക്കടിയിൽ തന്റെ കൈവെച്ച് കൊടുത്തു..
അനഘ കുഞ്ഞിനെ മാറിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ച് മുലയൂട്ടി..
മാതൃത്വത്തിന്റെ നിർവൃതിയിൽ അനഘ പതിയെ കണ്ണുകളടച്ചു..
കുഞ്ഞിന് മതിയായെന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ അനഘ അവളുടെ കുഞ്ഞ് മുഖം പതിയെ മാറ്റി..
ഭവാനി കുഞ്ഞിനെ എടുത്ത് തോളിലിട്ട് പുറത്ത് തട്ടി കൊടുത്തു..
അനഘ അവര് ചെയ്യുന്നതൊക്കെ ശ്രദ്ധിച്ച് കണ്ടു..
പാല് കുടിച്ച് കഴിഞ്ഞതും കുഞ്ഞ് വീണ്ടും ഉറങ്ങാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു..കുഞ്ഞിനെ അനഘയ്ക്കരികിൽ കിടത്തി ഭവാനി ചെന്ന് ഡോറ് തുറന്നു..
കാശി റൂമിലേക്ക് കയറിയതും പിന്നാലെ തന്നെ സ്വീറ്റ്സ് വാങ്ങാൻ പോയ വിച്ചുവും സേതുവും കയറി വന്നു..
വിച്ചു നേരെ അനഘയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്ന് ഒരു മിഠായി എടുത്ത് വായിൽ വെച്ച് കൊടുത്തു..
പിന്നെ നേരെ ഉറങ്ങുന്ന കുഞ്ഞിന് അരികിൽ പോയിരുന്ന് അവളെ തൊട്ടും തലോടിയും ഉണർത്താൻ ശ്രമിച്ചു..
ഉറക്കം അലോസരപ്പെടുത്തുന്നത് കൊണ്ടാവും കുഞ്ഞാറ്റ ചെറുതായൊന്ന് ചിണുങ്ങി..
ഭവാനിയുടെ കൈയ്യിൽ നിന്നും അടി കിട്ടിയപ്പോഴാണ് വിച്ചു പിന്നെ അടങ്ങി ഇരുന്നത്..
ഭവാനി-“സേതുവേട്ടാ.തറവാട്ടിലേക്ക് വിളിച്ച് പറഞ്ഞിരുന്നോ..?”
സേതു-“ഓ..വിവരം അറിഞ്ഞപ്പോൾ തന്നെ അഭിയെ വിളിച്ചിരുന്നു..നേരം വെളുത്തിട്ട് രമയമ്മയോടൊക്കെ വിവരം പറഞ്ഞാൽ മതി എന്ന് പ്രത്യേകം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്..അല്ലെങ്കിൽ അപ്പോൾ തന്നെ അമ്മമാര് ഇങ്ങോട്ട് വരാൻ കയറ് പൊട്ടിക്കും..”
ഭവാനി-“ആ..അതും ശരിയാ..”
സംസാരിക്കുന്നതിനിടയിൽ അനഘയുടെ നോട്ടം കാശിയിലേക്ക് വീണു..
അവനവളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചപ്പോൾ അനഘ ഒന്ന് ചിരിച്ചെന്ന് വരുത്തി മുഖം തിരിച്ചു..
അത് തന്നെ ഒരുവിധത്തിൽ കാശിക്ക് വലിയ സമാധാനമായിരുന്നു..
വിച്ചു-“ലച്ചുചേച്ചീ..കുഞ്ഞാറ്റക്ക് പേരിടണ്ടേ..?”
അനഘ-“മ്മം..നീ നല്ല പേരു നോക്കി പറഞ്ഞ് താ..”
അനഘ പറഞ്ഞത് കേട്ട് വിച്ചു ഫോണെടുത്ത് നെറ്റിൽ സെർച്ച് ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി..കൂടെ ഭവാനിയും സേതുവും ഓരോ പേരുകളായി പറയുന്നുമുണ്ടായിരുന്നു…
കാശി തന്റെ ഫോണെടുത്ത് എന്തോ ടൈപ്പ് ചെയ്ത് തിരിച്ച് പോക്കറ്റിലേക്ക് തന്നെ വെച്ചു..
വിച്ചുവിന്റെ ഫോണിൽ വാട്സ് ആപ്പ് നോട്ടിഫിക്കേഷൻ വന്നത് കണ്ട് അവളൊന്ന് സംശയിച്ച് തുറന്ന് നോക്കി..
കാശി അതിലെഴുതിയ മെസ്സേജ് കണ്ടതും വിച്ചുവിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു…
വിച്ചു-“നിഹാരിക..”
വിച്ചു ഉറക്കെ ആ പേര് പറഞ്ഞു..
‘തന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് ഒരു മഞ്ഞുതുള്ളിയുടെ നൈർമല്യത്തോടെ കടന്നു വന്ന ആ കുഞ്ഞ് മാലാഖയ്ക്കായി കാശി കണ്ടെത്തിയ പേര്..’
ഭവാനിക്കും സേതുവിനും അത് ഇഷ്ടമായി..
വിച്ചു-“ഈ പേര് പോരെ ചേച്ചീ..?”
അനഘ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ തലയാട്ടി..
വിച്ചു-“നിഹാരിക..ഇഷ്ടായോ കുഞ്ഞാറ്റേ..”
വിച്ചു കുഞ്ഞിന്റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി ഇരുന്ന് പതിയെ ചുരുട്ടി പിടിച്ച കൈയിൽ തലോടി..
കുഞ്ഞാറ്റ ഇഷ്ടാമായത് പോലെ ഉറക്കത്തിൽ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു…
വിച്ചു-“ദേ..നോക്കിയേ.കള്ളിക്ക് ഇഷ്ടായി…ചിരിക്കുന്നത് കണ്ടില്ലേ…”
വിച്ചു അവളുടെ കൈകളിൽ പതിയെ മുത്തി…
.
ഉച്ചയാവാനായിക്കാണും തറവാട്ടിലെ എല്ലാവരും അനഘയേയും കുഞ്ഞിനേയും കാണാനായി വന്നു…
ഉച്ചയ്ക്കത്തേക്കുള്ള ഭക്ഷണവും കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നു.
വിശേഷങ്ങൾ പറഞ്ഞ് കുറേ സമയം കഴിഞ്ഞിട്ടാണ് അവർ തിരിച്ച് പോയത്..
രണ്ട് ദിവസത്തിന് ശേഷം അനഘയെ ഡിസ്റ്റാർജ് ചെയ്ത് തിരികെ ‘കൈലാസ’ത്തിലേക്ക് പോയി..
അന്ന് തന്നെ അഭി രമയെ അവിടേക്ക് കൊണ്ട് ചെന്നാക്കിയിരുന്നു…
…….
ഓഫീസിൽ നിന്നും വന്ന കാർത്തിക് വിശ്വനാഥനെ കിടത്തിയിരിക്കുന്ന റൂമിലേക്ക് ചെന്നു…
അവരുടെ അടുത്ത് ചെന്ന് നിലത്ത് മുട്ട് കുത്തി ഇരുന്ന് അയാളുടെ കൈകൾ പതിയെ പിടിച്ചു..
കാർത്തി-“അച്ഛാ..”
കാർത്തിയുടെ ശബ്ദം കേട്ടതും വിശ്വനാഥൻ പതിയെ കണ്ണുകൾ തുറന്നു..
അവനെ കാണെ വിശ്വനാഥന്റെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു..അവന് ചുറ്റും നടക്കുന്ന സത്യങ്ങൾ വിളിച്ച് പറയാൻ അയാൾ ആഗ്രഹിച്ചെങ്കിലും ചലിക്കാത്ത നാവ് ആ ശ്രമങ്ങളെയെല്ലാം വിഫലമാക്കി കളഞ്ഞു..
കാർത്തി-“അച്ഛന്റെ അടുത്തേക്ക് വരാത്തതിന് അച്ഛന് പരാതി കാണും അല്ലേ..?
പറ്റുന്നില്ല അച്ഛാ..അച്ഛനിങ്ങനെ കിടക്കുന്നത് കാണുമ്പോ വേദന സഹിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല..അത് കൊണ്ട് മനപ്പൂർവ്വം വരാതിരിക്കുന്നതാണ്..
ഇന്ന് രമേഷ് വിളിച്ചിരുന്നു..ഓർമ്മയില്ലേ രവിയങ്കിളിന്റെ മകൻ..അവനിപ്പോ വയനാട്ടിലെ ഒരു ഹോസ്പിറ്റലിലാ വർക്ക് ചെയ്യുന്നത്..ഇന്ന് അവിടെ വെച്ച് അവൻ അനു..അനുവിനെ കണ്ടെന്ന്..അവളുടെ ഡെലിവറി കഴിഞ്ഞു കാണും..കൈയ്യിലൊരു കുഞ്ഞും ഉണ്ടായിരുന്നു പോലും… കൂടെ ആ മറ്റവനും ഉണ്ടായിരുന്നു..കാശിനാഥൻ..രമേഷിന്റെ ഹോസ്പിറ്റലിലെ ഒരു ഡോക്ടറിന്റെ ഫ്രണ്ട് ആണു പോലും അവൻ..അവന്റെ ഫാമിലിയും ഉണ്ട്..അവനാ ഫോട്ടോ എനിക്ക് അയച്ച് തന്നിരുന്നു..
ആ ഫോട്ടോയിൽ എന്ത് സന്തോഷത്തിലാ അനു എന്ന് അറിയോ അച്ഛാ…
എങ്ങനെ സന്തോഷിക്കാതിരിക്കും കുഞ്ഞും അതിന്റെ അച്ഛനും കൂടെ തന്നെ ഉണ്ടല്ലോ..
ഞാൻ മാത്രം വിഡ്ഢി..
അനു…അവൾക്ക് എങ്ങനെ തോന്നി അച്ഛാ എന്നോട് ഇങ്ങനെ ചെയ്യാൻ..?
ഞാനെന്ത് തെറ്റാ അവളോട് ചെയ്തത്..സ്നേഹിച്ചിരുന്നില്ലേഞാൻ..ആ എന്നെ ഒഴിവാക്കി മറ്റൊരുത്തന്റെ കൂടെ…അവന്റെ കുഞ്ഞിനെയും ചുമന്ന്…പറ്റുന്നില്ല അച്ഛാ എനിക്ക്…
ഇങ്ങനെ നീറി നീറി കഴിയാൻ…”
വിശ്വന്റെ കൈപിടിച്ച് കുട്ടികളെ പോലെ വിതുമ്പുന്ന കാർത്തിയെ കാണെ വിശ്വന്റെ കണ്ണുകൾ ഒഴുകി…
കാർത്തി-“അച്ഛനെല്ലാം അറിഞ്ഞത് കൊണ്ടല്ലേ അവൾ അച്ഛനേയും….ഇത്രയും ക്രൂരയാവാൻ അവൾക്കെങ്ങനെ കഴിഞ്ഞു..?”
അപ്പോഴാണവൻ വിശ്വന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും ഒലിച്ചിറങ്ങിയ കണ്ണ് നീര് കണ്ടത്..
അവനത് കൈയ്യെത്തിച്ച് തുടച്ച് കൊടുത്തു…
കാർത്തി-“അച്ഛൻ വിഷമിക്കണ്ട..അച്ഛൻ മാത്രമല്ല ആരും…ഈ കാർത്തിക് അങ്ങനെ തോറ്റ് കൊടുക്കാൻ ഉദ്ധേശിച്ചിട്ടില്ല..
ഇനി കാർത്തികിന്റെ ഓർമ്മയിൽ പോലും അനു ഉണ്ടാവില്ല..ഒരിക്കലും..”
കാർത്തി വിശ്വന്റെ നെറ്റിയിൽ ചുംബിച്ച് എഴുന്നേറ്റ് പുറത്തേക്ക് നടന്നു…
കാർത്തി പോവുന്നതും നോക്കി വാതിലിന്റെ മറവിൽ നിന്ന മാലിനി ഒന്ന് ചിരിച്ചു..
…….
കാശിയുടെ ഹോസ്പിറ്റലിന്റെ ജോലികളെല്ലാം ഒരു വിധം പൂർത്തിയായിരുന്നു..
അടുത്ത മാസത്തോടെ ഉദ്ഘാടനം കഴിക്കാനായിരുന്നു പ്ലാൻ ചെയ്തത്..
കുഞ്ഞാറ്റയുടെ വരവോടെ കാശി കൊച്ചിയിൽ നിന്നും ആഴ്ചയിൽ കൈലാസത്തിലേക്ക് വരാനായി തുടങ്ങി..
അനഘ കുളിക്കാനും മറ്റുമായി പോവുന്ന സമയത്ത് അവളെ ഹാളിലായിരുന്നു കിടത്താറ്..
കാശി ആ സമയം നോക്കി കുഞ്ഞാറ്റയെ എടുത്ത് ഭവാനിയുടെ റൂമിലേക്ക് പോവും…
അവളുടെ കൂടെ കളിക്കാനും സംസാരിക്കാനും കാശിഅവസരം നോക്കി ഇരിക്കലാണ്..
ഒരു ദിവസം ഇതേ പോലെ അനഘ കുളിക്കാനായി പുറത്തേക്ക് പോയ സമയത്ത് കാശി കുഞ്ഞാറ്റയെ എടുത്ത് റൂമിലേക്ക് പോയി..
അവരുടെതായ കളികളിൽ മുഴുകി ഇരുന്ന സമയത്താണ് അനഘ എന്തോ എടുക്കാൻ മറന്നിട്ട് തിരികെ വന്നത്…ഹാളിൽ നോക്കിയപ്പോൾ കുഞ്ഞിനെ കാണാഞ്ഞതിനാൽ അവളുടെ നെഞ്ചൊന്ന് ആളി…
അപ്പോഴാണ് കാശിയുടെ ശബ്ദം റൂമിൽ നിന്നും കേട്ടത്..അവളുടെ കാലുകൾ അങ്ങോട്ട് ചലിച്ചു…
അനഘ നോക്കിയപ്പോൾ ബെഡിൽ ഇരിക്കുന്ന കാശിയുടെ കൈകളിലായിരുന്നു കുഞ്ഞാറ്റ..
കാശി-“അച്ഛേടെ മുത്തിന് ഉറക്ക് വരുന്നുണ്ടോ..?
പറ മുത്തേ..കുഞ്ഞാറ്റേ..ഈ അച്ഛനെ ഇഷ്ടാണോന്ന് മോള് അമ്മയോട് ഒന്ന് ചോദിക്ക് വാവേ..അച്ഛക്ക് അമ്മയെ ഒരുപാട് ഇഷ്ടാ…അമ്മെയെ മാത്രല്ല..എന്റെ കുഞ്ഞാറ്റയേയും..അച്ഛ നിങ്ങളെ പൊന്ന് പോലെ നോക്കിക്കോളാം..കുഞ്ഞൂസ് അമ്മയോടൊന്ന് പറയെടാ..”
കാശി കുഞ്ഞിനോട് പറയുന്നത് കേട്ട് അനഘ ഒരു നിമിഷം തരിച്ച് നിന്നു…
പിന്നെ അവനടുത്തേക്ക് നടന്നടുത്തു….
തുടരും
Fabi
ഇവിടെ കൂടുതൽ വായിക്കുക
അക്ഷരത്താളുകൾ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച എല്ലാ നോവലുകളും വായിക്കുക
അക്ഷരത്താളുകൾ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച എല്ലാ കഥകളും വായിക്കുക
Title: Read Online Malayalam Novel Anagha written by Fabi
About Author
Unlock Your Imagination: Start Generating Stories Now! Generate Stories
Get all the Latest Online Malayalam Novels, Stories, Poems and Book Reviews at Aksharathalukal. You can also read all the Latest Stories in Malayalam by following us on Twitter and Facebook
പുതിയ നോവലുകളും കഥകളും ദിവസവും ഇന്‍ബോക്‌സില്‍ ലഭിക്കാന്‍ ന്യൂസ് ലെറ്റർ സബ്‌സ്‌ക്രൈബ് ചെയ്യാം
Hey, I'm loving Kuku FM app 😍
You should definitely try it. Use my code LPLDM59 and get 60% off on premium membership! Listen to unlimited audiobooks and stories.
Download now
©Copyright work - All works are protected in accordance with section 45 of the copyright act 1957(14 of 1957) and shouldnot be used in full or part without the creator's prior permission