അനഘ ഒരു നിമിഷം എന്ത് ചെയ്യണമെന്ന് അറിയാത നിന്നു…..
കൈ മെല്ലെ എടുക്കാൻ നോക്കിയെങ്കിലും കാശി കവിളിനടയിൽ വെച്ച് അവളുടെ കൈപിടിച്ച് വെച്ചായിരുന്നു കിടന്നത്….
കൊച്ച് കുഞ്ഞിനെ പോലെ കാശി ഉറങ്ങുന്നത് കണ്ട് അനഘ നോക്കി നിന്നു…..
അവൾ പോലുമറിയാതെ നെറ്റിയിൽ വീണുകിടന്ന മുടിയിഴകൾ കൈകൊണ്ട് മെല്ലെ മുകളിലേക്ക് ഒതുക്കി വെച്ചു…
ഒരു ചിരിയോടെ അവന്റെ തോളിൽ മെല്ലെ തട്ടി കാശി ഞെരങ്ങിയപ്പോൾ അവന്റെ മീശയും താടിയും അവളുടെ കൈകളിൽ ഉരസി…
അവളുടെ ശരീരത്തിലൂടെ പെട്ടന്നെന്തോ മിന്നൽ പാഞ്ഞ പോലെ തോന്നി….
കാശി പതിയെ കണ്ണുകൾ തുറന്നപ്പോൾ തന്റെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന അനഘയെ കണ്ട് കണ്ണിമ ചിമ്മാതെ നോക്കി നിന്നു….
അനഘയും അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും നോട്ടം പിൻവലിക്കാനാവാതെ നിന്നു….
“ഏഹം…ഏഹം…”
റൂമിന് പുറത്ത് നിന്ന് ആരുടേയോ ചുമ കേട്ട് അനഘ ഞെട്ടി പെട്ടന്ന് കൈ വലിച്ചു….
അനഘ കൈവലിച്ചതും അവളുടെ കൈയിലെ വള അവന്റെ കവിളിലുരഞ്ഞു…
കാശി അപ്പോഴാണ് താനിത് വരെ സ്വപ്നം കണ്ടതല്ലെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയത്….
അവനും ബെഡിൽ നിന്ന് ചാടി എഴുന്നേറ്റു….
അനഘയ്ക്കും കാശിക്കും പരസ്പരം നോക്കാൻ ചമ്മൽ തോന്നി….
“ഏഹം…”
പിന്നെയും ആരോ ചുമക്കുന്നത് കേട്ട് രണ്ടുപേരും വാതിൽകലേക്ക് നോക്കി….
വാതിൽപടി ചാരി മുപ്പത്തിരണ്ട് പല്ലും കാണിച്ച് ഇളിച്ച് നിൽക്കുന്ന അഭിയെ കണ്ട് അനഘയ്ക്ക് ആകെ ചടച്ചു…
അനഘ-“ഞാൻ…ഭക്ഷണം…വിളിച്ചിട്ട്…അമ്മ…”
അഭി-“മതി..മതി…താൻ പോയ്ക്കോ….ഞങ്ങൾ വന്നോളാം.”
അവളാകെ തപ്പി പിടിച്ച് സംസാരിക്കുന്നത് കണ്ട് പൊട്ടി വന്ന ചിരി കടിച്ച് പിടിച്ച് അഭി പറഞ്ഞു…..
അവളവനെ നോക്കി ഒരു വിളറിയ ചിരി ചിരിച്ച് പുറത്തേക്ക് നടന്നു…..
അവൾ പോയ വഴിയെ നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു കാശി….
“ഏഹം…ഏഹം.”
കാശി-“എന്താ $@#%..നിനക്ക്..? നീയിപ്പോ എന്ത് ഉണ്ടാക്കാനാ ഇങ്ങോട്ട് വന്നത്..?”
അഭിയുടെ ആക്കി ചുമക്കുന്നത് സഹിക്ക വയ്യാതെ കാശി ചോദിച്ചു…
അഭി-“ഓഹ്….ഞാനിപ്പോ വന്നതായോ കുറ്റം….വന്നത് കൊണ്ട് പലതും കാണാൻ പറ്റിയല്ലോ…”
അഭി കാശിയെ നോക്കി ആക്കി ചിരിച്ചു….
കാശി-“നീ എന്ത് കണ്ടു എന്നാ…?”
അഭി-“അയ്യോ…ഒന്നും അറിയില്ല അല്ലേ….ആ കൊച്ചിന്റെ കൈ പിടിച്ച് വെക്കുന്നു….അവളെ നോക്കി നിക്കുന്നു..സത്യം പറ..നീ അവളുടെ കൈ അറിഞ്ഞ് കൊണ്ട് പിടിച്ച് വെച്ചതല്ലേ…??”
കാശി-“എന്റെ അഭി…ഞാൻ ഉറക്കത്തിൽ അറിയാതെ….സ്വപ്നമാണെന്ന് കരുതിയാ….”
അഭി-“അതിന് നീ എന്തിനാ അവളെ സ്വപ്നം കാണുന്നത്….?
ഇത് ഞാൻ പറഞ്ഞത് തന്നെയാ….
നീ കൈവിട്ട് പോയി മോനേ….”
കാശി ദേഷ്യം വന്ന് അഭിയുടെ കഴുത്ത് പിടിച്ച് ചുമരിനടുപ്പിച്ച് നിർത്തി….
കാശി-“ഇനി ഒരക്ഷരം മിണ്ടിയാ ഈ പിടുത്തം ഞാനങ്ങ് മുറുക്കും….മനസ്സിലായോ പന്നീ…”
അഭി-“പിടി വിട്…നിർത്തി…ഇനി പറയില്ല…”
കാശി പിടി വിട്ടതും അഭി അവന്റെ വയറ്റിനിട്ട് കുത്തി പുറത്തേക്കോടി…..
കാശി ഫ്രഷ് ആയി ടേബിളിനടുത്തെത്തിയപ്പോഴേക്കും വിച്ചുവിനെ വിളിച്ച് അനഘയും വന്നു….
ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ ഇരുന്നപ്പോൾ അനഘയുടെ എതിരെ ആയിരുന്നു കാശി ഇരുന്നത്…
അവർക്ക് പരസ്പരം നോക്കാൻ ചമ്മൽ തോന്നി….
എങ്കിലും ഇടക്ക് കാശിയുടെ കണ്ണുകൾ അവളെ തേടി പോയിരുന്നു….
കഴിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനിടെ കാശി അവളെ നോക്കിയതും അതേ സമയത്ത് തന്നെ അനഘയും മുഖമുയർത്തി….രണ്ടു പേരുടെയും കണ്ണുകൾ തമ്മിലിടഞ്ഞപ്പോൾ ഒരു പിടച്ചിലോടെ അവൾ മുഖം താഴ്ത്തി…..
കാശി ഭക്ഷണം കഴിച്ച് കഴിഞ്ഞ് കൈ കഴുകുമ്പോഴാണ് അനഘ അത് വഴി പോയത്…..
കാശി-“ലക്ഷ്മീ…”
അനഘ കാശിക്ക് നേരെ നോക്കി….
കാശി-“എടോ…ഞാൻ രാവിലെ അറിയാതെ…..സോറി ട്ടോ..”
അനഘ-“സാരമില്ല.”
അനഘ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞ് നടന്നു….
………..
ശ്രേയ-“വൈശൂ…നമുക്ക് ഒന്ന് നടക്കാൻ പോയാലോ…?”
വിച്ചു-“ഇപ്പഴോ..പിന്നെ പോയാൽ പോരേ.?”
ശ്രേയ-“എടീ നമ്മൾ മാത്രമല്ല…ലച്ചു ചേച്ചിയേയും കാശിയേട്ടനേയും കൂടെ കൂട്ടാം..…”
വിച്ചു-“എന്നാ നീ ചെന്ന് കിച്ചേട്ടനെ വിളിക്ക്….ഞാൻ ലച്ചുചേച്ചിയെ പോയി കൂട്ടി വരാം…”
വിച്ചു അടുക്കളയിൽ പോയി അനഘയെ കൂട്ടി….
ഭവാനി-“ദൂരത്തെങ്ങും പോവല്ലേ….വെയിലാവുന്നതിന് മുമ്പ് തിരിച്ചെത്തണേ മക്കളേ…”
വിച്ചു-“ആ അമ്മേ…”
അവര് ഉമ്മറത്തെത്തിയപ്പോഴേക്കും കാശിയെ വിളിച്ച് ശ്രേയയും വന്നിരുന്നു….
അവരോരോന്ന് സംസാരിച്ച് പതിയെ പുറത്തിറങ്ങി നടന്നു….
ആദ്യം അവരൊരുമിചചായിരുന്നു നടത്തം തുടങ്ങിയത്…പതിയെ ശ്രേയയും വിച്ചുവും പിന്നിൽ നടക്കാൻ തുടങ്ങി….
കാശിയും അനഘയും അതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെ നല്ല സംസാരത്തിലാണ്….
നടക്കുന്നതിനിടയിൽ അവരുടെ കൈ വിരലുകൾ അവരറിയാതെ പരസ്പരം സ്പർശിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു….
കുറച്ച് നടന്നതും വഴിയരികിലുള്ള ഒരു കുളത്തിൽ നിറഞ്ഞ് നിൽക്കുന്ന ആമ്പലുകൾ അനഘയുടെ കണ്ണുകളിൽ പതിഞ്ഞു….
അവളൊരു നിമിഷം അവിടെ അത് നോക്കികൊണ്ട് നിന്നു….
ഫോണിൽ നോക്കി നടന്ന കാശി അത് ശ്രദ്ധിച്ചില്ല….
ശ്രേയയും വിച്ചുവും അവൾ നോക്കിയ ഭാഗത്തേക്ക് നോക്കി…..
ആ പൂക്കൾ കണ്ടതും ശ്രേയ മുൻപിൽ നടക്കുന്ന കാശിയെ വിളിച്ചു…..
അവൻ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു ചെന്നു…
ശ്രേയ-“ലച്ചു ചേച്ചിക്ക് ആമ്പൽ വേണോ…”
അനഘ-“ഏയ്..വേണ്ട ടാ…ഞാൻ ചുമ്മാ നോക്കിയതാ….”
കാശി-“എന്താ..എന്താ ഇവിടെ നിന്ന് കളഞ്ഞത്…?”
വിച്ചു-“ലച്ചുചേച്ചി ആമ്പൽ പൂ കണ്ട് നിന്നതാ….”
കാശി-“എന്താ ടോ…ആമ്പൽ ഇഷ്ടാണോ.?”
കാശി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു….അവൾ അതെയെന്ന് തലയാട്ടി…
കാശി-“വേണോ തനിക്ക്..?”
അനഘ-“ഏയ്..ഞാൻ കണ്ടപ്പോ വെറുതെ നോക്കിയതാ…”
കാശി-“ലക്ഷ്മീ..വേണോ നിനക്ക്..?”
കാശി വീണ്ടും ചോദിച്ചപ്പോൾ അനഘ ഒന്നു മൂളി….
കാശി-“അപ്പോ ഉള്ളിൽ ആഗ്രഹം ഉണ്ട്…പിന്നെ എന്താ അത് പറഞ്ഞാൽ….”
അനഘ കണ്ണടച്ച് ഒന്ന് ചിരിച്ച് കാണിച്ചു…..
കാശി മുണ്ട് മടക്കി കുത്തി കുളത്തിന് അടുത്തേക്ക് നടന്നു….
അനഘ-“ഇറങ്ങാണോ…?”
കാശി-“ആ..എന്തേ ഇറങ്ങണ്ടേ…?”
അനഘ-“സൂക്ഷിച്ച്….”
കാശി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച് പതിയെ കുളത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങി….
കുറച്ചെണ്ണം പൊട്ടിച്ച് തിരികെ കയറി….
അധികം നടുവിലേക്ക് അല്ലാഞ്ഞതിനാൽ കാശിയുടെ പകുതിയോളമേ നനഞ്ഞിരുന്നുള്ളൂ…
അവൻ കൈകളിലെ ആമ്പൽ അനഘക്ക് നേരെ നീട്ടി….
അവളൊരു ചിരിയോടെ അത് വാങ്ങാനായി കൈനീട്ടി…
പെട്ടന്ന് ഒരു കുസൃതി തോന്നിയ കാശി ആമ്പൽ ഒന്ന് കുടഞ്ഞു…..
അതിന് മുകളിലെ വെള്ളത്തുള്ളികൾ അനഘയുടെ മുഖത്തേക്ക് പതിച്ചു….
അവൾ കണ്ണുകളടച്ച് തലചെരിച്ച് പിടിച്ചു….
അനഘയുടെ മുഖത്ത് പറ്റി പിടിച്ച വെള്ളത്തുള്ളികളെ അവൻ കൗതുകത്തോടെ നോക്കി നിന്നു…
ശ്രേയ തന്റെ ഫോണിൽ അവര് കാണാതെ ഇതെല്ലാം ഭംഗിയായി ഒപ്പിയെടുത്തിരുന്നു….
വിച്ചു-“ഏട്ടാ….അതങ്ങ് ചേച്ചിക്ക് കൊടുത്തേക്ക്….”
കാശി ആമ്പൽ അവളുടെ കൈയിൽ വെച്ച് കൊടുത്ത് മുഖത്ത് നിന്നും നോട്ടം മാറ്റി…
തിരിച്ച് തറവാട്ടിലേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ അനഘ ആ ആമ്പൽ പൂക്കളെ തന്റെ രണ്ട് കൈകൊണ്ടും ചേർത്ത് പിടിച്ചിരുന്നു….അത് കണ്ട് ഒരു ചിരിയോടെ കാശിയും അവരുടെ പിന്നാലെയായി നടന്ന് നീങ്ങി…..
…..
വൈകുന്നേരമായപ്പോൾ കൗസല്യയുടെ നിർദ്ധേശപ്രകാരം എല്ലാവരും കുടുംബ ക്ഷേത്രത്തിൽ തൊഴാൻ പോവാനായി ഒരുങ്ങി…..
അനഘ ഒരു ഓറഞ്ച് നിറത്തിലെ സാരിയായിരുന്നു ഉടുത്തത്…മുടി അഴിച്ചിട്ട് കുളിപ്പിന്നൽ കെട്ടി….
കണ്ണുകളിൽ അൽപം കരിമഷി എഴുതി…ഒരു കുഞ്ഞ് പൊട്ട് തൊട്ടു…
അവളിറങ്ങി വരുമ്പോൾ താഴെ നിന്നിരുന്ന കാശിയുടെ കണ്ണുകൾ അവൻപോലും അറിയാതെ തിളങ്ങി….
അനഘ മുറ്റത്തിറങ്ങി വിച്ചുവിന്റെയും ശ്രേയയുടേയും അരികിലായി നിന്നു….
അനഘയുടെ കണ്ണുകളും ഒരു വേള കാശിയിലേക്കെത്തി…..
വെള്ള ഷർട്ടും മുണ്ടുമായിരുന്നു അവന്റെ വേഷം….
അവളവനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു…..
അവൻ തിരിച്ചും….
എല്ലാവരും ഒരുങ്ങി ഇറങ്ങിയ ശേഷം അമ്പലത്തിലേക്ക് നടന്നു….
ഏറ്റവും മുന്നിലായി സേതുവും സതീഷനും അതിന് പിന്നിൽ കാശിയും അഭിയും അവരുടെ പിന്നിലായി അനഘയും വിച്ചും ശ്രേയയും ഏറ്റവും ഒടുവിലായി മുതിർന്ന സ്ത്രീകളുമായിരുന്നു നടക്കുന്നത്…..
അഭിയുടെ തോളിൽ കയ്യിട്ട് നടക്കുന്ന കാശി ഇടക്കിടെ പിന്നിലേക്ക് തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയായിരുന്നു നടക്കുന്നത്….
അഭി-“ടാ..ഇടക്കൊക്കെ ഒന്ന് മുന്നിലേക്കും നോക്കി നടക്ക്….വല്ല കല്ലിലും തടഞ്ഞ് വീഴും…”
കാശിയുടെ തിരിഞ്ഞുള്ള നോട്ടം കണ്ട് അഭി അവർക്ക് മാത്രം കേൾക്കാവുന്ന രീതിയിൽ കളിയാക്കി….
കാശി-“എന്റെ കണ്ണ്..എന്റെ കഴുത്ത്..എന്റെ തല..അത് ഞാൻ ചിലപ്പോ നേരെ വെക്കും ചിലപ്പോ തിരിക്കും…അതിന് നിനക്കെന്താ…?
ഇനി വീണാലും ഞാനങ്ങ് സഹിച്ചു…”
അഭി-“നീ സഹിച്ചോ..വീഴുമ്പോ എന്നേം കൂടെ കൊണ്ടുപോവണ്ട….”
കാശിയുടെ കൈ തോളിൽ നിന്നും എടുത്ത് മാറ്റി പറഞ്ഞു…
കാശി-“പോടാ പുല്ലേ…”
…….
അമ്പലത്തിന് മുന്നിലെ കൽപടവ് കയറി അവർ ഉള്ളിലേക്ക് കടന്നു…
രാത്രി പെയ്ത മഴ കാരണം കാലിൽ ചെളി പറ്റിയത് കഴുകാനായി അനഘ അമ്പല കുളത്തിനടുത്തേക്ക് പോയി…..
കാല് കഴുകി പുറകിലേക്ക് തിരിഞ്ഞപ്പോഴാണ് കാശി കുളപ്പടവ് ഇറങ്ങി വരുന്നത് കണ്ടത്….
അവൾ അവനെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച് പടികൾ കയറാൻ നോക്കി….
പെട്ടന്ന് സാരിയിൽ ചവിട്ടി മുന്നിലേക്ക് വീഴാനാഞ്ഞതും കാശി അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് അവന്റെ ദേഹത്തേക്കിട്ടു…
അനഘ നന്നായി പേടിച്ചിരുന്നു….
ഒരു കൈ വയറിലും മറു കൈകൊണ്ട് കാശിയുടെ ഷർട്ട് ചുരുട്ടി പിടിച്ച് കണ്ണുകൾ മുറുക്കെ അടച്ചായിരുന്നു അവൾ നിന്നത്..
കാശി-“ലക്ഷ്മീ….”
അവളുടെ കവിളിൽ തട്ടി വിളിച്ചു….
അനഘ കണ്ണുകൾ തുറന്ന് നോക്കി….അവളുടെ കണ്ണുകൾ തുളുമ്പി നിൽക്കുന്നത് കണ്ട് അവന് വല്ലാതായി…..
കാശി-“ഏയ്…കരയല്ലെടോ…”
ഉരുണ്ട് കൂടി നിന്ന മിഴിനീർ കണങ്ങളെ ചൂണ്ടുവിരലാൽ അവൻ തട്ടി മാറ്റി…..
അനഘ-“പേടിച്ചു….പേടിച്ചു പോയി…”
അവൾ വയറിൽ കൈവെച്ച് വിതുമ്പി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…
കാശി-“പേടിക്കല്ലെടോ….
ഒന്നും പറ്റിയില്ലല്ലോ…..
താനിങ്ങനെ കരയാതെ കണ്ണൊക്കെ തുടച്ചേ….
പിന്നെ ഇനി നടക്കുമ്പോ ശ്രദ്ധിക്ക്…..
സാരി കുറച്ച് പൊക്കി പിടിച്ചേ നടന്നാ മതി….”
അനഘ അവൻ പറഞ്ഞതെല്ലാം തലയാട്ടി സമ്മതിച്ചു….
കാശി-“കുഴപ്പം ഒന്നും ഇല്ലാലോ തനിക്ക്…?”
അനഘ-“ഇല്ല…”
കാശി-“മ്മം..നിക്ക്….ഒറ്റക്ക് പോവണ്ട…
ഞാനും കാലു കഴുകി വന്നിട്ട് പോവാം….”
വിച്ചു-“എന്ത് പറ്റി ലച്ചുച്ചേച്ചീ…എന്താ കണ്ണൊക്കെ കലങ്ങിയിരിക്കുന്നേ….?”
അവരുടെ അടുത്തേക്ക് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് വന്ന വിച്ചും ശ്രേയയും അനഘയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് കണ്ട് ആവലാതിയോടെ ചോദിച്ചു…
കാശി-“ലക്ഷ്മി ഒന്ന് വീഴാൻ പോയി….
പെട്ടന്നായത് കൊണ്ട് അവളൊന്ന് പേടിച്ചു അതാ….”
ശ്രേയ-“അയ്യോ…ഒന്നും പറ്റിയില്ലല്ലോ ചേച്ചീ…?”
കാശി-“ഏയ് ഇല്ല….നിങ്ങൾ ഇവളേയും കൂട്ടി നടന്നോ…ഞാൻ കാലൊന്ന് കഴുകിയിട്ട് വരാം…”
വിച്ചു-“ഏട്ടൻ കഴുകി വാ..നമുക്ക് ഒരുമിച്ച് പോവാം….”
കാശി വന്നതും അവർ അമ്പല നടയിലേക്ക് നടന്നു….
“ഞാനുള്ളടുത്തോളം കാലം തന്റെ മേൽ ഒരാപത്തും വരാൻ ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ല ലക്ഷ്മീ…..”
വിച്ചുവിനും അനഘയ്ക്കും ഒപ്പം നടന്നു വരുന്ന അനഘയെ നോക്കി കാശി മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു….
കാശി-“പിന്നെ….അവിടെ നടന്നതൊന്നും ആരോടും പറയാൻ നിക്കണ്ട…എല്ലാരും വെറുതെ പേടിക്കും…”
കാശി പറഞ്ഞത് എല്ലാവരും തലയാട്ടി സമ്മതിച്ചു….
………
മഹാവിഷ്ണുവിന്റെ പ്രതിഷ്ടയ്ക്ക് മുന്നിൽ കൂപ്പുകൈകളോടെ നിൽക്കുമ്പോൾ അനഘയുടെ മനസ്സ് നിറയെ തന്റെ കുഞ്ഞിനെ കുറിച്ചായിരുന്നു ആയിരുന്നു…..
എല്ലാ സന്തോഷങ്ങളും തട്ടിയെടുത്തത് പോലെ തന്റെ കുഞ്ഞിനേ കൂടി തന്നിൽ നിന്നും പിരിക്കല്ലേ എന്നവൾ മനസ്സുരുകി പ്രാർത്ഥിച്ചു…..
അവളുടെ കവിളിലൂടെ ഒഴുകിയിറങ്ങിയ കണ്ണീര് എതിരെ നിൽക്കുന്ന കാശിയുടെ നെഞ്ചിനെ പൊള്ളിച്ചു….
അതൊന്ന് തുടച്ച് കൊടുത്ത് അവളെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ അവന്റെ മനസ്സ് വെമ്പൽ കൊണ്ടു…
അവളുടെ അടുത്തേക്ക് പോവാനൊരുങ്ങിയ കാശിക്ക് അപ്പോഴാണ് അമ്പല നടയാണെന്ന് ഓർമ്മ വന്നത്…..
അവൻ സ്വയം നിയന്ത്രിച്ച് ഭവാന് നേരെ കൈകൾ കൂപ്പി നിന്നു…..
അവന്റെ മനസ്സിൽ നിന്നാദ്യം വന്ന പ്രാർത്ഥന അനഘയുടെ കണ്ണുകൾ നിറയാതിരിക്കാൻ വേണ്ടിയായിട്ടായിരുന്നു….
അനഘ കണ്ണുകൾ തുറന്ന് ഭഗവാനെ നോക്കി…..
ആ തങ്ക വിഗ്രഹത്തിൽ നിന്നും ഉത്ഭവിച്ച ഒരു പ്രഭ തന്നിൽ നിറയുന്നത് പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി…..
മനസ്സിനാകെ ഒരാശ്വാസം പോലെ…
ഇനി സങ്കടങ്ങൾ മറന്നേക്കൂ എന്നാരോ പറയുന്നത് പോലെ……
അനഘ നിറഞ്ഞ മനസ്സോടെ ഒരിക്കൽ കൂടി കൈ കൂപ്പി നിന്നു…..
പ്രദിക്ഷണം കഴിഞ്ഞ് ഇലച്ചീന്തിൽ പ്രസാദം വാങ്ങി അവരെല്ലാം തിരികെ തറവാട്ടിലേക്ക് നടന്നു…..
മനസ്സ് നിറഞ്ഞ് പ്രാർത്ഥിച്ചതിന്റെ ഫലമായിട്ടാവും തിരികെയുള്ള നടത്തത്തിൽ അനഘയുടെ മുഖം ശാന്തമായിരുന്നു…..
കാശിക്കും അത് സന്തോഷമേകി……
കാരണം അവനും അത് മാത്രമായിരുന്നു ആഗ്രഹിച്ചത്…..
……….
രാത്രി ഭക്ഷണമൊക്കെ കഴിച്ച് കാശിക്കും അഭിക്കുമൊപ്പം ഉമ്മത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു ശ്രേയയും വിച്ചുവും കൂടെ അനഘയും….
ചാരുവടിയിൽ തൂണിൽ ചാരിയായിരുന്നു അനഘ ഇരിക്കുന്നത്….
അവൾക്ക് താഴെ നിലത്ത് ചമ്രം പടിയിട്ട് വിച്ചുവും ശ്രേയയും…..
കാശിയും അഭിയും അവർക്കെതിരെ ചാരുവടിയിൽ കാൽ താഴ്ത്തിയിട്ട് ഇരിക്കുന്നു……
അവർ വെറുതെ ഓരോന്ന് സംസാരിച്ച് ഇരിക്കുകയായിരുന്നു……
അഭി-“ടാ..കാശിയേട്ടാ….നീ ഒരു പാട്ട് പാട്….കുറേ നാളായില്ലേ നിന്റെ ഒരു പാട്ട് കേട്ടിട്ട്….”
അഭി സംസാരിക്കുന്നതിനിടയിൽ പറഞ്ഞു…
കാശി-“അയ്യടാ…ഒന്ന് പോയേ…”
ശ്രേയ-“എന്താ കാശിയേട്ടാ…ഒന്ന് പാടിക്കേ…
ലച്ചുചേച്ചി കേട്ടിട്ടുണ്ടോ കാശിയേട്ടന്റെ പാട്ട്…?”
അനഘ-“ഒരു തവണ കേട്ടിട്ടുണ്ട്….”
ശ്രേയ-“ഒന്ന് പാട് ഏട്ടാ…ചേച്ചി ആകെ ഒരു തവണയല്ലേ കേട്ടത്….ചേച്ചിക്ക് വേണ്ടി….”
വിച്ചു-“ചേച്ചി ഒന്ന് പറ….”
കാശി അനഘയെ നോക്കി….അവളൊരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവനോട് പാടാൻ എന്ന രീതിയിൽ തല ചലിപ്പിച്ചു…..
കാശി ഒന്ന് ചിരിച്ച് ശബ്ദം ശരിയാക്കി പാടി തുടങ്ങി….
” നിലാവിന്റെ നീലഭസ്മ ക്കുറിയണിഞ്ഞവളേ കാതിലോലക്കമ്മലിട്ടു കുണുങ്ങിനില്‍പ്പവളേ
ഏതപൂര്‍വ്വ തപസ്സിനാല്‍ ഞാന്‍ സ്വന്തമാക്കീ നിന്‍
രാഗലോല പരാഗസുന്ദര ചന്ദ്രമുഖബിംബം
നിലാവിന്റെ നീലഭസ്മ ക്കുറിയണിഞ്ഞവളേ കാതിലോലക്കമ്മലിട്ടു കുണുങ്ങി നിൽപ്പവളെ
തങ്കമുരുകും നിന്റെ മെയ്‌ തകിടില്‍ ഞാനെന്‍
നെഞ്ചിലെ അനുരാഗത്തിന്‍ മന്ത്രമെഴുതുമ്പോള്‍
കണ്ണിലെരിയും കുഞ്ഞു മണ്‍വിളക്കില്‍ വീണ്ടും
വിങ്ങുമെന്‍ അഭിലാഷത്താല്‍ എണ്ണ പകരുമ്പോള്‍
തെച്ചിപ്പൂം ചോപ്പില്‍ തത്തും ചുണ്ടിന്മേല്‍ ചുംബിക്കുമ്പോള്‍ ചെല്ലക്കാറ്റില്‍ കൊഞ്ചുമ്പോള്‍
എന്തിനീ നാണം തേനിളം നാണം
നിലാവിന്റെ നീലഭസ്മ ക്കുറിയണിഞ്ഞവളേ കാതിലോലക്കമ്മലിട്ടു കുണുങ്ങിനില്‍പ്പവളേ
മേട മാസച്ചൂടിലെ നിലാവും തേടി
നാട്ടുമാവിന്‍ ചോട്ടില്‍ നാം വന്നിരിക്കുമ്പോള്‍
കുഞ്ഞുകാറ്റിന്‍ ലോലമാം കുസൃതിക്കൈകള്‍ നിന്റെയോമല്‍പ്പാവാട തുമ്പുലയ്ക്കുമ്പോള്‍
ചാഞ്ചക്കം ചെല്ലക്കൊമ്പില്‍ ചിങ്കാരച്ചേലില്‍ മെല്ലെ താഴമ്പൂവായ് തുള്ളുമ്പോള്‍
നീയെനിക്കല്ലേ നിന്‍ പാട്ടെനിക്കല്ലേ
നിലാവിന്റെ നീലഭസ്മ ക്കുറിയണിഞ്ഞവളേ കാതിലോലക്കമ്മലിട്ടു കുണുങ്ങിനില്‍പ്പവളേ
ഏതപൂര്‍വ്വ തപസ്സിനാല്‍ ഞാന്‍ സ്വന്തമാക്കീ നിന്‍
രാഗലോല പരാഗസുന്ദര ചന്ദ്രമുഖബിംബം “
കാശി അനഘയെ നോക്കി പാടി നിർത്തി….അവളൊരു ചിരിയോടെ സൂപ്പർ എന്ന് കൈകൊണ്ട് കാണിച്ചു…
അഭി-“ഇത് ലച്ചൂന് വേണ്ടി പാടിയത് തന്നെ…”
അഭി ചിരിച്ച് കൊണ്ട് കാശിയുടെ ചെവിയിൽ പതിയെ പറഞ്ഞു…..
കാശി അതിന് മറുപടിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല….
അഭി-“എന്താ കാശിക്കുട്ടാ..ഞാൻ പറഞ്ഞത് ശരിയല്ലേ…?”
കാശി-“മോൻ ബാ…ചേട്ടൻ വിശദമായി പറഞ്ഞ് തരാം..”
കാശി അവന്റെ തോളിൽ എഴുന്നേൽപ്പിച്ച് പിടിച്ച് മെല്ലെ പുറത്തേക്കിറങ്ങി….
എങ്ങോട്ടാണെന്ന വിച്ചുവിന്റെ ചോദ്യത്തിന് അഭിക്കൊരു സംശയം അത് തീർത്തിട്ട് വരാമെന്നാണ് കാശി പറഞ്ഞത്…..
കുറച്ച് കഴിഞ്ഞതും വയറും പൊത്തിപിടിച്ച് അഭി പടികൾ കയറി അവരെ നോക്കി ഒരു ചിരി ചിരിച്ച് ഒന്നും മിണ്ടാതെ അകത്തേക്ക് കയറി പോയി….
പിന്നാലെ വന്ന കാശിയും ഒന്നിളിച്ച് കാണിച്ച് അകത്തേക്ക് നടന്നു…..
എന്താ നടന്നതെന്ന് മനസ്സിലാവാതെ അവർ മൂന്ന് പേരും പരസ്പരം അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും നോക്കി…..
…….
പിറ്റേന്ന് അടുക്കളയിൽ ഉച്ചയ്ക്കുള്ള ഭക്ഷണത്തിന് വട്ടം കൂട്ടുകയായിരുന്നു…..
ശ്രേയ പാക്കറ്റിൽ നിന്നും മിക്സ്ചർ കഴിക്കുന്നു വിച്ചു തേങ്ങ ചിരകി വെച്ചതും…..
അനഘ കറിക്ക് അരിയുകയായിരുന്നു…..
വിച്ചു-“അമ്മേ…മുത്തുന്റെ പിറന്നാളിന് രണ്ട് മൂന്ന് ദിവസം കൂടെ അല്ലേ ഉള്ളൂ….നമുക്ക് ഡ്രസ്സ് എടുക്കണ്ടേ..?”
ഗീത-“ശരിയാ ചേച്ചീ….അത് മറന്ന് പോയിരിക്കുകയായിരുന്നു….”
ഭവാനി-“എന്നാ നമുക്ക് ഉച്ച കഴിഞ്ഞ് പോയാലോ…?”
ഗൗരി-“അതാ നല്ലത്..ഇനിയും വൈകിക്കണ്ട….”
ഉച്ചഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞപാടെ തന്നെ എല്ലാവരും പോവാൻ വേണ്ടി ഒരുങ്ങി….
തുടരും
Fabi
ഇവിടെ കൂടുതൽ വായിക്കുക
അക്ഷരത്താളുകൾ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച എല്ലാ നോവലുകളും വായിക്കുക
അക്ഷരത്താളുകൾ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച എല്ലാ കഥകളും വായിക്കുക
Title: Read Online Malayalam Novel Anagha written by Fabi
About Author
Unlock Your Imagination: Start Generating Stories Now! Generate Stories
Get all the Latest Online Malayalam Novels, Stories, Poems and Book Reviews at Aksharathalukal. You can also read all the Latest Stories in Malayalam by following us on Twitter and Facebook
പുതിയ നോവലുകളും കഥകളും ദിവസവും ഇന്‍ബോക്‌സില്‍ ലഭിക്കാന്‍ ന്യൂസ് ലെറ്റർ സബ്‌സ്‌ക്രൈബ് ചെയ്യാം
Hey, I'm loving Kuku FM app 😍
You should definitely try it. Use my code LPLDM59 and get 60% off on premium membership! Listen to unlimited audiobooks and stories.
Download now
©Copyright work - All works are protected in accordance with section 45 of the copyright act 1957(14 of 1957) and shouldnot be used in full or part without the creator's prior permission