ഒഴിയായാത്ര (കവിത)

എന്തൊക്കെയാണ് ചെയ്തുതീർക്കാനുള്ളത് ഇനിയും

എന്നിട്ടും എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടതെന്നറിയുന്നില്ല

യാത്രാമധ്യേ കെട്ടെടുത്തഴിച്ചുവെച്ചു

തുറന്നു നോക്കുന്നു, എന്നിട്ടതെടുത്തു കെട്ടുന്നു

മുതുകത്തു ഭാരം കയറ്റുന്നു വീണ്ടും

നടക്കുന്നു, ഓടുന്നു, യാത്ര തുടരുന്നു എന്തിനെന്നറിയാതെ

ഒരിക്കൽ വിലാപത്തിന്റെ കൊടും വേനലിൽ , പിന്നെ

സുഖത്തിന്റെ പെയ്തൊഴിയാമഴയിൽ

സന്തോഷസന്താപ മിശ്രണങ്ങളിൽ അലിഞ്ഞില്ലാതാവുന്നു.

ദുഃഖത്തിൻ കരിവണ്ടിയിൽ യാത്ര തുടരുന്നു വീണ്ടും

യാത്രികർ പലരും പലതായി പിരിയുന്നു, അതിൽ

എന്തിനെന്നറിയാതെ ചിരിക്കുന്നു, ചിലർ കരയുന്നു

ചിന്തിക്കുന്നു, ഉറങ്ങുന്നു, അങ്ങിനെ പായുന്നു

കരിപിടിച്ച മുഖങ്ങൾ ഉറച്ചു കഴുകുന്നു, പക്ഷെ

കരിപ്പാടുകൾ മായാതെ കിടക്കുന്നു ചിലരിൽ.

വാദ്ഗാനങ്ങൾ ഓർക്കുന്നു, ഓർത്തു കയർക്കുന്നു, ആരോട്

അറിയില്ലെന്നുത്തരവും സ്വയം ചോദ്യങ്ങളും

സ്വപ്‌നങ്ങൾ സുന്ദര ദൃശ്യങ്ങൾ, ചിലപ്പോൾ

ഭീകരങ്ങൾ, അറിയാതുറക്കത്തിൽ ഞെട്ടുന്നു ചിലർ

ഒന്നുറക്കെ കരഞ്ഞാൽ ഓടിയെത്തുമെന്നു കരുതിയാൽ

അതും ഭ്രാന്തന്റെ ജല്പനങ്ങളെന്നു കരുതും.

പുകയൂതി പായുന്ന വണ്ടിയിൽ പുകയാനായിരിക്കുന്ന പാന്ഥർ

ഉള്ളിൽ വിഷം ചീറ്റുന്നു, ഞാനൊരു പാമ്പായിരുന്നെങ്കിൽ

വിഷസഞ്ചിയിൽ വിഷം നിറയുന്നു, കൊത്തുന്നു

തലയിട്ടടിക്കുന്നു, സ്വയം ഹത്യ പ്രായശ്ചിത്തം

ഇവിടെയിറങ്ങാണോ, അതോ അവിടെയോ

അല്ലെങ്കിലപ്പുറത്തോ എന്നറിയാതെയുഴലുന്നു

മുതുകിലെ ഭാരമിറക്കാനാവാതെ വാതിൽക്കൽ പോയി നിൽക്കുന്നു

ഞാനൊരപ്പൂപ്പൻ താടിയായിരുന്നെങ്കിൽ…..

——————-

സുധേഷ്‌ ചിത്തിര

About Author

പുതിയ നോവലുകളും കഥകളും ദിവസവും ഇന്‍ബോക്‌സില്‍ ലഭിക്കാന്‍ ന്യൂസ് ലെറ്റർ സബ്‌സ്‌ക്രൈബ് ചെയ്യാം

Email Address

Subscribe